11 Δεκεμβρίου 2016

Εμείς οι Έλληνες είμαστε άλλοι


Η υπόθεση των 8 Τούρκων που πρέπει ή δεν πρέπει να εκδοθούν στην Τουρκία και να σταλούν πακέτο στη γιαταγάνα του Σουλτάνου, δεν έχει απασχολήσει ιδιαίτερα. Ίσως κάποιοι αποφεύγουν να μιλήσουν και να γράψουν για ένα θέμα που «καίει».....

Άλλοι για να μην χαρακτηριστούν πατριδοκάπηλοι, άλλοι για να μην τους πουν νέους… Πάγκαλους που αφήνουν τους 8 «Οτσαλάν» στο στόμα του λύκου και άλλα τέτοια. Μια ακόμη προσπάθεια να κρυφτεί το πρόβλημα κάτω από το χαλί ή όπως κρύβει η γάτα στα σκ..α της, έτσι κι εμείς προσπαθούμε να μη δούμε το πρόβλημα που μας δημιουργήθηκε.
Καλό θα ήταν να μην έρχονταν οι 8… πραξικοπηματίες, λένε μερικοί. Μήπως, όμως, τελικά η έλευσή του και το αίτημα να μην εκδοθούν να είναι ευκαιρία για την Ελλάδα; Και δεν εννοούμε τα διάφορα τσαμπουκαλίδικα «να δείξουμε στους Τούρκους ότι είμαστε ισχυροί και μπορούμε να τους τσακίσουμε» ή ότι «θα πάρουμε ξανά την Πόλη και θα φτάσουμε στην Άγκυρα» και άλλες τέτοιες ανοησίες.
Εννοούμε ότι η Ελλάδα έχει μια μεγάλη ευκαιρία να αποδείξει ότι είναι κάτι διαφορετικό από τη χούντα του Ερντογάν. Να αποδείξει ότι είναι ένα κράτος δικαίου, που σέβεται τους διεθνείς κανόνες και τα ανθρώπινα δικαιώματα και που ορθώνει το ανάστημά του όταν κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές.
Επειδή συμβαίνουν παγκόσμιες αναταράξεις μοιράζεται ξανά η πίτα και στην ευρύτερη περιοχή, η Ελλάδα έχει την ευκαιρία να αποδείξει ότι δεν είναι μια επαρχία που απλά κάνει ό,τι της λένε αλλά μπορεί να παίξει το ρόλο του αντίβαρου στον τουρκικό τσαμπουκά, στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στη δημιουργία ενός κράτους που οι πολίτες του φοβούνται να μιλήσουν μη τυχόν και χαρακτηριστούν οπαδοί του Γκιουλέν ή όποιου άλλου πάει κόντρα στον ισλαμοφασίστα Ταγίπ.
Η υπόθεση των «8» δεν είναι ζήτημα τσαμπουκά ή προσπάθειας να έρθουμε σε ρήξη με τους Τούρκους. Άλλωστε, μια ζωή θρασύδειλοι ήταν κι έκαναν πίσω όταν κάποιος τους έδειχνε ότι δεν τους φοβάται. Αλλά το ζήτημα δεν είναι η κόντρα. Το ζήτημα είναι να δείξουμε ότι από την δυτική πλευρά του Βοσπόρου και του Αιγαίου υπάρχει μια πολιτισμένη, δημοκρατική, δυτική χώρα κι από την άλλη ένα φασιστικό, οπισθοδρομικό καθεστώς που φυλακίζει χιλιάδες αντιφρονούντες ή τους σκοτώνει ακόμη και χωρίς δίκη.
Ως εκ τούτου, τα όσα συνέβησαν στη Δικαιοσύνη με τους 8 Τούρκους δείχνουν ότι και πάλι η Ελλάδα δεν έχει ξεκάθαρη θέση. Φοβάται να τολμήσει. Πότε βγαίνει απόφαση να μην εκδοθούν οι τρεις, μετά βγαίνει να εκδοθούν οι δύο και να μην εκδοθούν οι τρεις τελευταίοι. Μετά γίνεται έφεση κατά της απόφασης για μη έκδοση και γενικώς ένα δικαστικό τουρλουμπούκι που δεν έχει καμιά λογική και όλα θα κριθούν στον Άρειο Πάγο.
Είναι γεγονός ότι οι δικαστές επηρεάζονται από το κλίμα , φοβούνται ή αισθάνονται ανασφαλείς όταν το κράτος δεν τους δίνει ένα στίγμα. Όμως, για πρώτη φορά πρέπει η απάντηση στους Τούρκους να είναι ξεκάθαρη. Όχι για να ισοφαρίσουμε το έγκλημα του Οτσαλάν. Αλλά για να τους δείξουμε ότι εμείς οι Έλληνες είμαστε άλλοι, δεν είμαστε Τούρκοι. Αυτό πρέπει να το καταλάβει η κυβέρνηση που οχυρώνεται πίσω από τις αποφάσεις των δικαστηρίων και ρίχνει στους άμοιρους δικαστικούς υπαλλήλους των 1.000 ευρώ το βάρος μιας τόσος σημαντικής απόφασης.