Κανείς δεν μπορεί να χαίρεται όταν κλείνουν εφημερίδες ή όποιο άλλο μέσο μπορεί να συμβάλει στην ελευθεροτυπία και στην καθαρή και αδολίευτη ενημέρωση.
Όπως και κανείς δεν πρέπει να χαίρεται που μένουν στο δρόμο χιλιάδες εργαζόμενοι, ακόμη κι αν είναι ιδεολογικοί εχθροί. Όμως, δεν μπορούμε με τίποτε να κατανοήσουμε και την προσπάθεια αγιοποίησης που επιχειρείται να γίνει στις εφημερίδες του ΔΟΛ, του Μπόμπολα ή όποιου άλλου. Ακόμη και του νεόκοπου, πληρωμένου πιστολιού του ΣΥΡΙΖΑ που προσφάτως εμφανίστηκε και πνέει ήδη τα λοίσθια, καταγγέλλοντας πόλεμο από αόρατους εχθρούς....
Η αγιοποίηση αυτή λοιπόν είναι ακατανόητη και φάνηκε αυτό το Σαββατοκύριακο. Το Βήμα και τα Νέα προσπάθησαν να πείσουν τους αναγνώστες τους ότι αυτοί είναι η δύναμή τους. Κάποιοι προέτρεπαν τους Έλληνες να αγοράσουν τις εφημερίδες του ΔΟΛ για να δείξουν ότι ο κόσμος τις θέλει και κανείς δεν μπορεί να τις κλείσει.
Είναι αλήθεια, επίσης, ότι η κυβέρνηση επιχειρεί με διάφορους τρόπους (εντολή σε τραπεζίτες να μπλοκάρουν λογαριασμούς π.χ. ή παρεμβάσεις ανώτατων κυβερνητικών αξιωματούχων) να οδηγήσει συγκεκριμένα μαγαζιά, όπως ο ΔΟΛ, στην απαξίωση για να έρθουν διάφοροι «βολικοί» εκδότες να τον αγοράσουν και να τον παραδώσουν βορά στον Παππά και τους παπατζήδες.
Όμως, γιατί δεν γίνεται κουβέντα και για την ταμπακιέρα; Δηλαδή για τα δάνεια των 500 εκατ. ευρώ και πλέον που χρωστούν Ψυχάρης και Μπόμπολας; Γιατί π.χ. ο ΔΟΛ καταγγέλλει τα πολιτικά συμφέροντα και δεν βλέπει τα χάλια του και πώς έφτασε ως εδώ; Γιατί μια από τις πλουσιότερες οικογένειες της χώρας, ο Μπόμπολας, δεν πληρώνει ούτε τα θαλασσοδάνεια που πήρε και επί πέντε μήνες και τους εργαζόμενούς του;
Δεν αντιλαμβάνεται ο κόσμος πώς θα ξαναπάρει δάνεια η εταιρεία ΕΛΛΑΚΤΩΡ αν βάλει λουκέτο στον Πήγασο ο έτερος Μπόμπολας. Ούτε αντιλαμβάνεται πώς θα μπορέσει να συνεχίσει τις δραστηριότητές της η οικογένεια Ψυχάρη αν χτυπήσει κανόνι και με δικές της σοβαρές ευθύνες.
Η αποδυνάμωση των δύο μαγαζιών είναι αποτέλεσμα της άφρονος πολιτικής των εκδοτών. Που πήραν δισεκατομμύρια από το Χρηματιστήριο, κι άλλα τόσα από δάνεια και τα περισσότερα τα έκαναν τραπεζικούς λογαριασμούς σε φορολογικούς παράδεισους κι όχι μόνο. Για να μην πούμε για τον «λαϊκό καπιταλισμό», τότε δηλαδή που προέτρεπαν τους εργαζόμενους να πάρουν δάνειο για να αγοράσουν μετοχές των εταιρειών τους. Τώρα που κατέρρευσε ο τύπος, λόγω κρίσης ή επειδή δεν διαβάζει πλέον ο κόσμος εφημερίδες, οι εκδότες θέλουν να την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια και γεμάτες τσέπες και οι εργαζόμενοι να μείνουν στο δρόμο, χωρίς δεδουλευμένα και χωρίς αποζημιώσεις.
Έρχεται λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ για να εκμεταλλευτεί αυτή την κατάσταση και να αντικαταστήσει την παλιά διαπλοκή των μίντια με αυτήν που προβλέπει την ανάδειξη πληρωμένων πιστολιών της αριστεράς που θα κάνουν τη δουλειά της.
Αλλά θα πρέπει να δούμε και την άλλη πλευρά. Σε λίγους μήνες έρχεται η ΝΔ στην εξουσία, λέγοντας ότι θα αλλάξει την Ελλάδα γιατί δεν πάει άλλο. Λέγοντας ότι η χώρα έχει την τελευταία της ευκαιρία πριν χρεοκοπήσει οριστικά και περάσουμε σε εποχές Αλβανίας. Τι θα κάνει άραγε ο Κυριάκος για τα «άρρωστα» μέσα ενημέρωσης; Πώς θα αντιμετωπίσει όλους αυτούς που έχουν γεμάτους προσωπικούς λογαριασμούς αλλά χρωστάνε στις τράπεζες, την εφορία, τους εργαζόμενους; Θα συνεχίσει το ίδιο «αρρωστημένο» πολιτικό – μιντιακό σκηνικό της διαπλοκής που ο ΣΥΡΙΖΑ εκμεταλλεύεται για να το παίξει ηθικός;
Θα τολμήσει να σπάσει το απόστημα κι όποιος είναι να πάει φυλακή να πάει, όποιος είναι να κλείσει ας κλείσει και όποιος έχει ελπίδες να επιβιώσει να βοηθηθεί; Κι αυτό ισχύει για όλες τις επιχειρήσεις, όχι μόνο των μέσων ενημέρωσης, αλλά εκεί ένας λόγος παραπάνω.
Πρόκειται για μια σοβαρή πρόκληση για τη Νέα Δημοκρατία που θα αποδείξει ότι αλλάζει και ότι δεν έχει εξαρτήσεις, παρά μόνο για το καλό της πατρίδας. Οι φιλικές σχέσεις κορυφαίων στελεχών της ΝΔ με εκδότες, καναλάρχες κ.λπ. θα επηρεάσουν την πολιτική της;
