Ο καμβάς των Ελληνοτουρκικών, αν έχει ένα γνώρισμα, είναι αυτό της σταθερής αστάθειας. Με τον κίνδυνο σε κάθε δεδομένη στιγμή, το ισοζύγιο της αμοιβαίας αποτροπής να ανατραπεί. Εκεί είναι που δένει και το γνωμικό ‘με τον βοσκό, τον λύκο και τα πρόβατα’.....
Το ελάχιστο που η ‘υπεύθυνη ηγεσία’ έχει να κάνει, είναι να διαχειριστεί με νηφαλιότητα και ξεκάθαρη στόχευση τον γείτονα, που η Ιστορία μας κληρονόμησε. Ιδίως τώρα που ο ‘ψυχισμός’ του καθεστώτος Ερντογάν, τον καθιστά ακόμα περισσότερο απρόβλεπτο.
Η υπόθεση των 8 Τούρκων στρατιωτικών, είναι αναμφισβήτητα σταυρόλεξο, για δυνατούς λύτες. Λίγο ωφελεί να συζητήσουμε για το πώς φτάσαμε ως εδώ. Το δράμα ζωής οκτώ ανθρώπων και οι διμερείς μας σχέσεις, επιζητούν τη ‘μαγική’ ισορροπία.
Κανείς δεν αμφισβητεί το δικαίωμα της Τουρκίας και της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησής της να προασπίσει τη συνταγματική της τάξη, να επιζητήσει την τιμωρία των υπαίτιων και όσων συμμετείχαν στο αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου και να αποτρέψει κάθε νέο κίνδυνο εκτροπής. Από την άλλη πάλι κανείς δεν αμφιβάλει-και φροντίζουν οι γείτονες να το θυμίζουν με λόγια και έργα-για την ‘τύχη’ των 8 ικετών και την ‘προοπτική σεβασμού’ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους αν εκδοθούν.
Στο μέτρο που η ανατροπή και η απόπειρα ανατροπής μιας νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης, περιστολής και ακύρωσης των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών, μπορεί να εκληφθεί ως πλαίσιο τέλεσης εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, θα μπορούσε να συζητηθεί η αρμοδιότητα ενός Διεθνούς Οργανισμού, ενδεχομένως ίσως του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Υπάρχουν εξάλλου και τηλεοπτικά στιγμιότυπα, όπου πολυβολούνταν άμαχοι πολίτες. Σε αυτή την περίπτωση οι υπαίτιοι θα δικάζονταν με απόλυτη κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους και θα διαφυλάσσονταν η αξιοπρέπεια και το διεθνές κύρος της γείτονος χώρας.
Δύσκολοι καιροί, που απαιτούν δημιουργικές λύσεις.
