«Νέα και άφθαρτα στελέχη» αναζητά η Ντόρα για να στελεχώσει το κόμμα της, μας πληροφόρησαν έγκυρες εφημερίδες την περασμένη Κυριακή. Ανέκδοτο; Μάλλον ναι, αφού κανείς δεν μπορεί να μας πείσει ότι θα σηκώσει ανάστημα ένα κόμμα... αγνώστων.
Χρόνια στο κουρμπέτι
Προς στιγμήν, η θυγατέρα Μητσοτάκη προσπαθεί να αξιοποιήσει τη μακρόχρονη επιρροή της σε βουλευτές και στελέχη, τα οποία είναι απίθανο να μείνουν στο κόμμα υπό τον Σαμαρά. Στόχος της είναι να το παίξει (αν είναι ποτέ δυνατόν!) νέα στην πολιτική, με νέο πολιτικό λόγο.
Όμως η αλήθεια είναι σκληρή και δεν κάνει χάρες. Η Μπακογιάννη έχει...
στο κουρμπέτι, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, περίπου 30 χρόνια, κι ας έγινε βουλευτής μετά τον θάνατο του πρώτου της συζύγου, του Παύλου Μπακογιάννη. Δεν μπορεί επομένως να το παίζει τώρα αναμάρτητη, σαν να μην είχε ιδέα για τον... φόνο και να εμφανίζεται ως προερχόμενη από παρθενογένεση.
Κυρίως όμως δεν μπορεί να παριστάνει την ανήξερη, την ώρα που ήταν βασικότατο στέλεχος των δύο κυβερνήσεων Καραμανλή, άρα συνυπεύθυνη για τα απίστευτα χάλια στα οποία άφησε τη χώρα η διακυβέρνησή του. Άλλωστε η ίδια διατυμπάνιζε, την προεκλογική περίοδο της διαδοχής Καραμανλή, ότι στήριξε τη διακυβέρνηση και τις επιλογές του περισσότερο από κάθε άλλον.
Την ώρα που ο αντίπαλός της και τελικός νικητής είχε τουλάχιστον την ευφυΐα να μην ταυτιστεί με τη σήψη και την κατάρρευση της καραμανλικής Ν.Δ., η Ντόρα προσπαθούσε να πείσει ότι εκπροσωπούσε ένα σύστημα που γκρεμιζόταν βουτηγμένο στη διαφθορά και την ανικανότητα.
Ψάχνει (πολιτικά) τεκνά...
Η Ντόρα, λοιπόν, επιχειρεί να παίξει μπάλα με νέους. Αναζητεί, όπως προείπαμε, άφθαρτα στελέχη, τα οποία... να μην ξέρει κανείς. Το ερώτημα βεβαίως είναι ποιος, σε μια εποχή γενικευμένης απαξίωσης και κοινωνικής οργής, θα ασχοληθεί με ένα κόμμα που θα αναφέρεται κατ’ εξοχήν στο επιχειρηματικό και εκδοτικό κατεστημένο και θα έχει στόχο να συντηρήσει το υπάρχον σύστημα εξουσίας και απλώς θα είναι κολαούζος όλων όσα πλέον η κοινωνία αμφισβητεί.
Οι δημοσκοπήσεις την εμφανίζουν στο 7-9%, αλλά μάλλον θα πρέπει να κρατήσουμε πιο μικρό καλάθι. Όχι στο 3%, αλλά ίσως στο 5% ή το 6%, με τα σημερινά δεδομένα, τα οποία όμως είναι εξαιρετικά επισφαλή εν όψει των όποιων εξελίξεων στην οικονομία.
Ο ρόλος που ονειρεύεται πάντως η κυρία είναι αυτός του ρυθμιστή σε κυβερνητικό επίπεδο αν τα δύο μεγάλα κόμματα τσαλακωθούν άσχημα και πούμε οριστικά αντίο στις αυτοδυναμίες. Πρότυπό της άλλωστε είναι οι Φιλελεύθεροι της Γερμανίας. Είχαμε γράψει και πριν από εβδομάδες πως η Ντόρα θέλει να κάνει ένα κόμμα τύπου Γκένσερ στη Γερμανία, αυτό του οποίου ηγείται σήμερα ο υπουργός Εξωτερικών, ο Βεστερβέλε.
Καραδεξιά καρικατούρα
Η Ντόρα λοιπόν βλέπει συνέχεια κόσμο, αλλά δεν μιλάει και πολύ για το νέο κόμμα. Αυτό θεωρείται δεδομένο. Η Ψηλή, με τις ευλογίες του Μητσοτάκη και τη στήριξη – όταν έρθει η ώρα – του αδελφού Κυριάκου και άλλων περίπου οκτώ, νέων κατά βάση, βουλευτών, αναζητεί καταξιωμένα πρόσωπα που θα στελεχώσουν το κόμμα της.
Το πρόβλημα όμως που αντιμετωπίζει είναι ότι δεν έχει ακόμη το απαραίτητο δυναμικό συνεργατών. Γι’ αυτό εντείνει και τις επαφές της, και δεν είναι λίγοι οι δημοσιογράφοι που έχουν περάσει το κατώφλι του γραφείου της για να συζητήσουν μαζί της και κυρίως οι ανεπιθύμητοι στη Ρηγίλλης, αλλά και στελέχη από την επαρχία. Επώνυμα στελέχη της Ν.Δ. δεν φαίνονται έτοιμα ακόμη να προχωρήσουν στο σύστημα Ντόρας, συνεργάτες της οποίας λένε ότι συνομιλεί με 20 περίπου βουλευτές της Ν.Δ. Όμως αυτός ο αριθμός φαίνεται υπερβολικός.
Κρούσεις έχουν γίνει παντού. Η Ρηγίλλης το παίζει αδιάφορη λέγοντας ότι η... αλίευση στελεχών από άλλα κόμματα δεν παραβαίνει τους κανόνες της πολιτικής. «Στόχος της Ν.Δ. είναι να μη χάσει ούτε ένα στέλεχος» ισχυρίζονται παράγοντες της αξιωματικής αντιπολίτευσης. «Θέλουμε να σβήσουμε από τον χάρτη το υπό ίδρυση κόμμα της Ντόρας. Αυτό είναι κακό στην πολιτική;» ομολογεί υψηλόβαθμο στέλεχος της Ν.Δ.
Η Ρηγίλλης πάντως θα εξακολουθήσει με τον τρόπο της να απαξιώνει την Ντόρα και βλέπει με ικανοποίηση τις δημοσκοπήσεις (που έχουν και κάποια καλά για τη Ν.Δ.) που εμφανίζουν ότι η συντριπτική πλειονότητα των νεοδημοκρατών δεν θέλει κόμμα από την Ντόρα.
Η ίδια δεν μένει με σταυρωμένα χέρια και συνεχώς αναπέμπει ύμνους στον φιλελεύθερο και κεντρώο χώρο, τον οποίο φιλοδοξεί να εκφράσει. Όμως στην πολιτική το τι είναι δεξιό και τι όχι εκφράζεται στην οικονομία και στις σχέσεις με το οικονομικό και το εκδοτικό κατεστημένο και όχι στις ανέξοδες διακηρύξεις. Απ’ αυτήν την άποψη μοιάζει απίθανο να πείσει ότι η ίδια δεν είναι άλλη μια καραδεξιά καρικατούρα...
