Πριν μια βδομάδα, καθώς περπατούσα στα Σελήνια, βιαζόμουν και λίγο, είδα για καλή μου τύχη μια κυρία να πουλάει καπέλα στο δρόμο.
«Όλο και αυξάνει η γκάμα των μικροπωλητών», σκέφτηκα και έσπευσα να αγοράσω ένα, μιας και θα το χρειαζόμουν στη παραλία όπου και κατευθυνόμουν.
Την πλησιάζω και την ρωτάω «πόσο τα έχετε τα καπελάκια κυρία;»
«Καλημέρα, η Ρούλα η Νάννου είμαι. Υποψήφια Δήμαρχος Σαλαμίνας», μου είπε χαμογελαστά.
Προς στιγμήν σάστισα, Ίσως και γι’ αυτό επέμεινα στην ερώτησή μου.
«Καλή επιτυχία να έχετε, όμως πόσο τα δίνετε τα καπελάκια;».
Είναι ξεκάθαρο πλέον πως η πολιτική έχει φτάσει στο πιο σαχλό της σημείο και οι υποψήφιοι δεν μπορούν να εμπνεύσουν τίποτα περισσότερο από τον οίκτο μας.
«Δωρεάν τα δίνω, για γνωριμία με τον πολίτη», μου απάντησε κάπως ενοχλημένη είναι η αλήθεια.
Ακόμη δεν είχα καταλάβει. Μου πέρασε κι απ’ το μυαλό πως ίσως ήταν και καμιά παλαβή που δε ξέρει τι λέει. Δεν ήθελα όμως να την κοροϊδέψω.
«Δεν πειράζει της λέω, θα σας δώσω 5 ευρώ» και αρπάζω το καπέλο να φύγω.
«Σας παρακαλώ πολύ», μου είπε εμφανώς νευριασμένη και έτεινε το χέρι της προς τη μεριά μου για να επιστρέψει τα χρήματα.
Καθώς απομακρυνόμουν άκουγα πίσω μου ταραγμένες φωνές: «δε τα πουλάω τα καπέλα, τα χαρίζω βλάκα, ΤΑ ΧΑΡΙΖΩ!»
Υ.Γ Προφανώς αυτός που φώναξε να ήταν ο κυρΜηνας ο εγώ πληρώνω!!
Προφανώς κύριε μηνά μου
Να μην έχετε ακόμα καταλάβει ότι όλοι οι άνθρωποι δεν είναι
Χρήματα υπάρχουν ακόμα αξίες !!!
από periodikobakilos.blogspot.com
