Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Ο Τσολάκογλου, ο Ιωάννης Ράλλης, ο Λογοθετόπουλος, ο Μερκούρης κι ο Έκτωρ Τσιρονίκος, ο πρώτος και τελευταίος εθνικοσοσιαλιστής «Πρωθυπουργός» της εξόριστης δοσιλογικής εν Βιέννη ελληνικής κυβέρνησης, θα ριγούν στον τάφο τους. Ο σπόρος τους δεν μαράθηκε. Το πνεύμα που έσυραν μαζί τους στην Βιέννη οι υπέρμαχοι του ρεαλισμού και της νίκης του Άξονος, οι κήρυκες της υποταγής και του συμβιβασμού, οι ασυμβίβαστοι εχθροί της άφρονος αντιστάσεως στις πόλεις, τα βουνά της Ελλάδας και την Βόρειο Αφρρική, παραμένει στις σώφρονες ψυχές ορισμένων.
Ο Πούλος, που με τους γερμανοντυμένους κατσαπλιάδες του της «Griechische Freiwillige Gentarmerie» (Ελληνική Εθελοντική Χωροφυλακή), αφού σκότωσε Έλληνες, βούτηξε προίκες κι έβαλε χέρι...
σε κοτέτσια, μέχρι παρτιζάνους του Τίτο κυνήγησε στην Σλοβενία, πριν τον στήσει η μετακατοχική Ελλάδα στον τοίχο και χώσει φυλακή την περιβόητη Μοσχούλα, την συμβία του, που «διηύθυνε» τα της στρατολογίας καθαρμάτων, δεν έπεσε άδικα από τα βόλια του εκτελεστικού αποσπάσματος της αληθινής Χωροφυλακής. Και το δικό του πνεύμα, πνεύμα αφοσίωσης στους ισχυρούς, συνεργασίας μαζί τους και καταστολής κάθε αντιστάσεως του εθνικού φρονήματος, λανθάνει στα μυαλά κάποιων στη σημερινή Ελλάδα.
Σήμερα, υπάρχουν κάποιοι, δημοσιογραφούντες και μη που με λίγα λόγια λένε: «η Τουρκία είναι πολύ μεγάλη κι εμείς μικροί. Δεν έχουμε σε όλα δίκιο, είναι μύθευμα ότι η Ελλάδα έχει το Διεθνές Δίκαιο με το μέρος της».
Μάλιστα κάποιοι λένε και το γράφουν κιόλας και κάτι καινοφανές, πιο τούρκικο κι από αυτά που λένε οι Τούρκοι. Για την υφαλοκρηπίδα ισχύει, λένε, η αρχή της αναλογικότητας. Προσέξτε όμως, δεν εννοούν αυτό που λέει το Διεθνές Δίκαιο, ότι η υφαλοκρηπίδα είναι ανάλογη με το μήκος των ακτών σου, κι εμείς ορθά λέμε ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα κι αφού έχουμε μήκος ακτών δεκαπλάσιο από την Τουρκία, έχουμε και την ανάλογη υφαλοκρηπίδα. Δεν εννοούν αυτό που είπε το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης το 1994, ότι ένας γίγαντας έχει τα ίδια δικαιώματα μ’ ένα νάνο, λύνοντας το θέμα που αφορούσε την υφαλοκρηπίδα μιας ηπείρου, της Γροιλανδίας, κι ενός λιλιπούτειου νορβηγικού νησιού.
Οι επίγονοι του Τσιρονίκου, εννοούν ότι η Τουρκία δικαιούται υφαλοκρηπίδα και δικαιώματα στο Αιγαίο ανάλογα με το γεωγραφικό και πληθυσμιακό της μέγεθος. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό.
Εν ολίγοις, υπάρχουν Έλληνες, οι οποίοι δεν εισηγούνται απλώς έναν επώδυνο αλλά τάχα «ρεαλιστικό» συμβιβασμό. Εισηγούνται την αποδοχή του Νόμου της Ζούγκλας, πέραν βέβαια από την κατάλυση των αποτελεσμάτων της Ελληνικής Επανάστασης και των Εθνικοαπελευθερωτικών Πολέμων του ’12 – ’13 και του 1917 – 1922.
Γράφτηκαν κι άλλα ωραία, ότι π.χ. ούτε στο FIR έχουμε δίκιο κι ότι όποτε αντισταθήκαμε απωλέσαμε κυριαρχία και διάφορα άλλα εξόχως σκυφτά, ραγιάδικα, ανιστόρητα και κόντρα φυσικά στο Διεθνές Δίκαιο, το Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας και τα συμφέροντα του Ελληνικού Λαού, που κατοικεί κάτι χιλιάδες χρόνια αυτά τα νησιά, που κατά τα μεμέτια και τους εν Ελλάδι αντζέντηδες των συμφερόντων τους, «πνίγουν» την Τουρκία, την στενεύουν στις ισλαμοφασιστικές μασχάλες της κι έχουν βέβαια κι άλλη ιδιότητα, μοναδική παγκόσμια: είναι ιπτάμενα, δεν έχουν υφαλοκρηπίδα. Βέβαια, κατά την προωθημένη υπερτουρκική άποψη τινών εγχωρίων κι αν έχουν υφαλοκρηπίδα, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι η Τουρκία είναι πολύ μεγάλη κι έτσι τάχα δικαιούται την μάνα μας, τον πατέρα μας, την υφαλοκρηπίδα, το τζαμί στο Βοτανικό και κάτι αγνοούμενους ρέστα.
Μάλιστα, οι μικροδραγουμάνοι των τουρκικών και όχι μόνο συμφερόντων, περιβάλλονται και τον μανδύα του σώφρονος πατριωτισμού και προκαταβολικά καθυβρίζουν ως ακραίους, άφρονες και συνωμοσιολόγους, όσους θα αντισταθούν σε μια τέτοια λεόντεια διευθέτηση υπέρ της Τουρκίας, την οποία λένε, ήδη απεργάζεται το ψηλό παιδί από τη Μινεσότα.
Λοιπόν, αδέρφια, τίποτα δεν άλλαξε στα χρόνια που πέρασαν. Πολύ πριν ο Μεταξάς για λογαριασμό του Λαού και της πάρτης του πει το ΟΧΙ, ενώ έχτιζε οχυρά, έκανε μυστικά μερική επιστράτευση και προσπαθούσε να βρει συμμαχίες, υπήρχαν κάτι καλόπαιδα, κολωνακιώτες της εποχής και λάτρεις του μεγέθους, της ισχύος και της ιδεολογίας του Φασισμού και του Ναζισμού, που προπαγάνδιζαν υπέρ της Ρώμης και του Βερολίνου και θεωρούσαν άφρονα ενέργεια την αντίσταση.
Στην Κατοχή όλα αυτά τα τομάρια έσπευσαν να καταλάβουν θέσεις κι αξιώματα στις δοσιλογικές κυβερνήσεις κι ορισμένοι σήκωσαν και όπλα ενάντια στον ίδιο το Λαό τους. Μαντέψτε δε τι επικαλούνταν: τον «αληθινό και σώφρονα πατριωτισμό», που επέβαλε την καρτερική αλλά κι ενεργητική συνεργασία με τους Γερμανούς, που ως γνωστόν, κατά Δήμο Σταρένιο στην περίφημη ταινία, ήσαν φίλοι μας, θέλανε το καλό μας, ήταν πιο δυνατοί και θα νικούσαν. ΟΙ ταγματασφαλίτες και οι πολιτικοί πάτρωνες τους κατήγγειλαν δε σε κάθε ευκαιρία τους ΕΛΑΣίτες, τους ΕΔΕΣίτες, όσους κατέφευγαν στην Μέση Ανατολή κι όσους γενικά αντιστέκονταν, ως άφρονες, ολετήρες της Πατρίδος κλπ.
Σήμερα το μόνο που έχει προστεθεί, επειδή άλλαξε η μόδα βλέπετε, είναι ότι οι σημερινοί τουρκοτσολιάδες, επίγονοι των γερμανοτσολιάδων και του Τσιρονίκου, αποκαλούν τους εαυτούς τους «προοδευτικούς» και όσους αντιστέκονται οχυρωμένοι στα πασέ κάστρα του Συντάγματος και του Εθνικού Συμφέροντος, ως «εθνικιστές», «φασίστες» κλπ.
Βέβαια δεν έχουν κατακτήσει ακόμη της κορυφές της αρετής του Συνταγματάρχη Πούλου. Δεν έχουν ακόμη προτείνει να φτιάξουμε μια Ελληνική Εθελοντική Τζιαντάρμα και μαζί με την αληθινή τούρκικη Τζιαντάρμα (Στρατοχωροφυλακή) να καίμε κούρδικα χωριά και να πυροβολάμε γυναικόπαιδα στο Ντέρσιμ, στην Ούρφα και στο Καντίκ. Προς το παρόν είναι υπέρ της παθητικής συνεργασίας, προφανώς λόγω ιδιοσυγκρασίας. Ίσως αργότερα, για λόγους ποικιλίας, δοκιμάσουν και την ενεργητική.
Γιατί λέγονται αυτά τώρα αδέρφια: γιατί η κρίση βολεύει. Γιατί οι «αντεξουσιαστές» σοσιαλιστές μας, οι μόνοι άνθρωποι στον πλανήτη που πιστεύουν στην Παγκόσμια Διακυβέρνηση, θεωρούν ότι είναι μοναδική ευκαιρία να περάσουν στο ζαλισμένο και άφραγκο πόπολο και αυτές τις ιδεοληψίες τους, οι οποίες επίσης βολεύουν μια χαρά κάποια μεσοπρόθεσμα συμφέροντα των ΗΠΑ.
ΟΙ Αμερικανοί βλέπουν την Τουρκία να διολισθαίνει στου κακού την σκάλα και για να κρατήσουν κάποια επιρροή και έλεγχο προσφέρουν ανταλλάγματα. Κι επειδή δεν είναι μαλάκες αλλά είμαστε εμείς μαλάκες, γιατί να προσφέρουν κάτι δικό τους; Προσφέρουν λοιπόν κάτι δικό μας: Αιγαίο, μερίδα του λέοντος στην υφαλοκρηπίδα, στα πετρέλαια κλπ.
Το δέλεαρ δε που ρίχνουν οι πολιτικοί και δημοσιογραφικοί «λαγοί» είναι απλό: συνεκμετάλλευση, φράγκα, ειρήνη, μείωση εξοπλισμών. Αυτό με μια φράση λέγεται «Θεωρία εξημέρωσης του θηρίου». Στην πράξη είναι κατάλυση της Εθνικής Κυριαρχίας, υποταγή, απώλεια πλουτοπαραγωγικών πηγών που ανήκουν στον Ελληνικό Λαό κι άνοιγμα της όρεξης για την Θράκη και την Κύπρο.
Γιατί δε τόση βιασύνη και καψούρα; Για να προλάβουν.
Γιατί ξέρουν ότι η Κυβέρνηση του Μνημονίου ήδη μαζεύει υπογραφές, γιατί οι ντομάτες και τα γιούχα πάνε σύννεφο όπου εμφανίζονται και γιατί ξέρουν ότι ο Αντώνης ποτέ δεν θα δεχτεί να γίνει Ηγεμών της Βλαχίας και να μαζεύει τα δοσίματα για την Υψηλή Πύλη.
Ο επιτυχημένος Ερντογάν, αδέρφια, παντού τα κατάφερε. Μόνο στο Κουρδιστάν ψώνισε από σβέρκο. Δηλαδή στο ένα τρίτο της χώρας, στα βουνά και τους κάμπους των φλεγόμενων κουρδικών επαρχιών αλλά και στις αχανείς κούρδικες συνοικίες των τριτοκοσμικών μητροπόλεων της Τουρκίας, που βράζουν. Πήρε τα ηνία της ΜΙΤ, τον Στρατό τον μαστιγώνει αλλά ανά πάσα στιγμή κάποιος θολωμένος κεμαλικός ή άλλος μπορεί να του την φυτέψει στο δόξα πατρί και να γίνει κόλαση. Η συνέπεια θα είναι στο τέλος η οριστική ήττα του προναζιστικού απολιθώματος του κεμαλισμού από τον ισλαμοφασισμό αλλά στο τέρμα του ιστορικού δρόμου η Τουρκία, όπως την ξέραμε δεν θα υπάρχει και θα είναι οι ίδιες οι ΗΠΑ που θα αποφασίσουν τον διαμελισμό της. Αυτό οι Τούρκοι το ξέρουν και το φοβούνται και γι’ αυτό είναι καχύποπτοι.
Η απόσχιση του Κουρδιστάν, ο διαμελισμός της Τουρκίας, είναι μόνο ζήτημα χρόνου. 25.000.000 λαό δεν μπορείς πια να τους σφάξεις Ρετζέπ, καρντάση μου. Αλλάξανε οι καιροί. Τότε, παλιά μπορούσε να γίνει στα μουλωχτά, όπως με τους Χριστιανούς, Έλληνες κι Αρμένηδες. Πάνε αυτά.
Ποιος βιάζεται λοιπόν να ταΐσει με το σώμα της Πατρίδας το θηρίο του τουρκικού ισλαμοφασισμού;
Μερικοί διατείνονται ότι εκφράζουν απλώς τις σώφρονες πεποιθήσεις και ιδέες τους, οι οποίες, όλως τυχαίως συμπίπτουν με τα αδηφάγα συμφέροντα της Τουρκίας.
Κι η Σίτσα Καραϊσκάκη τα ίδια έλεγε και τα πίστευε αλλά το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων την καταδίκασε ερήμην σε θάνατο.
Το έχουμε ξαναπεί, αδέρφια, η προδοσία μετράει εκ του αποτελέσματος. Ξαναδιαβάστε το Σύνταγμα, Έλληνες, κι απλά να θυμάστε φάτσες κι ονόματα…
Αύγουστος 2010
http://www.antinews.gr
