Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη,
Δικηγόρο.
Το ‘χουμε ξαναπεί, η πραγματικότητα έχει ένα ελάττωμα: υπάρχει. Αν την αγνοείς, σε τραβάει απ’ το μανίκι. Αν και τότε συνεχίσεις να την αγνοείς, σε αρχίζει στις κατραπακιές. Αν επιμείνεις κι άλλο στην εθελοτυφλία, κινδυνεύεις να σε σκοτώσει. Η πλαγιομετωπική με την αλήθεια είναι ζόρικο πράγμα.
Αυτό παθαίνουν σήμερα η κυβέρνηση και οι βοηθητικοί της....
Τρώνε «ξύλο» απ’ την πραγματικότητα που δημιούργησαν κι ύστερα προσποιούνταν ότι δεν την βλέπουν. Λάθη δεν κάνουν μόνον όσοι δεν κάνουν τίποτα. Η εμμονή στο λάθος όμως, όταν καταστρέφει ολόκληρη χώρα, δεν είναι απλά βλακώδης, είναι εγκληματική.
Φανταστείτε να έβγαινε ο Γ. Παπανδρέου σήμερα στην τηλεόραση και να έλεγε: «Έλληνες, έκανα λάθος. Σας ζητώ συγγνώμη και θα προσπαθήσω να διορθώσω με όλες μου τις δυνάμεις αυτό το λάθος. Προσπαθήσαμε με αυτόν τον τρόπο κι αποτύχαμε. Ο Αντώνης Σαμαράς είχε δίκιο. Με εισπρακτικά μόνο μέτρα, με υψηλούς φορολογικούς συντελεστές και με τους όρους του Μνημονίου, ως έχει, οδηγούμαστε στ’ αλήθεια στην χρεωκοπία. Δεν θα εμμείνουμε στο λάθος. Υιοθετούμε την πρόταση της αντιπολίτευσης, θα επαναδιαπραγματευθούμε το Μνημόνιο, θα θέσουμε νέους, αναπτυξιακούς όρους, θα μειώσουμε τους συντελεστές, θα δώσουμε ασυλία για επαναπατρισμό κεφαλαίων κι επανεκκίνηση της οικονομίας. Αλλάζουμε τελείως την φιλοσοφία της λύσης». Αυτό θα ήταν τίμιο και ρεαλιστικό. Θα άφηνε άφωνους τους επικριτές και θα ήταν μια γενναία πρωτιά για την Ιστορία της κολοβής και βαμμένης στο αίμα της Κύπρου Δημοκρατίας μας. Αυτό θα ήταν προσγείωση στην αληθινή Ελλάδα από τα ροζ νέφη της παγκόσμιας διακυβέρνησης και του peace, love and Ragousis. Εκτός αν κάποιοι έχουν συμφέρον να εμμείνουμε στο λάθος. Πολλά τα λεφτά, Άρη;
Όμως φαίνεται ότι το έγκλημα συνεχίζεται κλιμακούμενο.
Οι θεραπαινίδες της δανειακής σύμβασης, δεν μας εξηγούν, σε μας τους αδαείς, πως όλη η συνταγή εξόδου από την κρίση, με τα φύκια, που μας πουλάγανε για μεταξωτές κορδέλες, τελικά απεδείχθη μνημειώδης αποτυχία.
Το σύστημα κινήθηκε πανστρατιά. Κανάλια, μονοπύθμενα και μη, φυλλάδες εργολάβων, σκουπιδιαραίων, προμηθευτών και μη, χόρεψαν το χορό των επτά πέπλων ζητώντας το κεφάλι του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας, επειδή δεν «συναινεί», σε τι; Τους είχε προειδοποιήσει από πέρυσι πως η μέθοδος «τόσα μου λείπουν, τόσο αυξάνω τους φόρους», δεν παίζει ως αποτελεσματική λύση στα αδιέξοδα. Έχουν ήδη υστέρηση εσόδων.
Όταν ο Γ. Παπανδρέου κουνούσε το πιστόλι, πριν αυτοπυροβοληθεί, και κραύγαζε ο Παπακωνσταντίνου για Τιτανικούς, παγόβουνα και γκρεμούς, απλώς εκβίαζε το λαό και την αντιπολίτευση. Take it or leave it, το λένε. Έκανε λοιπόν τα δικά του, όσα υποστηρίζανε όλα τα εξαπτέρυγα, οι κλακαδόροι και οι αβανταδόροι και μετά από ένα χρόνο και παραπάνω θυσίες, φόβο και αίμα, έχουμε έλλειμμα μπετόν αρμέ, καλπάζουσα ανεργία, ύφεση αβυσσαλέα, ακρίβεια και προπαντός ηθικό στα τάρταρα.
Το μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ έχει καθαρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Παρά το γνωστό «κρατάτε με μην τον δείρω» της γνωστής ελληνικής ταινίας, πλην ελαχίστων, η Κ.Ο. του πάλαι ποτέ κινήματος, ούτε που κουνιέται. Στρατιωτάκια, αγέλαστα, αμίλητα και ανάλγητα. Θα ‘λεγα και στην καρακοσμάρα τους. Γιατί, όπως οι διάφορες Μαρίες Αντουανέτες του Μνημονίου, πρέπει να είσαι στην καρακοσμάρα σου, να μην έχεις απολύτως καμμία επαφή με την αληθινή κοινωνία για να ξεφουρνίσει το απύλωτο στόμα σου τέτοιες ανοησίες, ως «λύση». Πρέπει να ‘σαι θεότυφλος, για να μην βλέπεις τα κλειστά μαγαζιά να πληθύνονται μέρα με τη μέρα και όσους αντέχουν ακόμη, να βαράνε μύγες πίσω από την ταμειακή.
Περπάτησα προχθές στον Κορυδαλλό, στην Ταξιαρχών και στην Αθηνάς. Πονάει η ψυχή σου. Κάθε κατεβασμένο ρολό, κάθε ξενοίκιαστο μαγαζί και μια τουλάχιστον ρημαγμένη οικογένεια.
Αφού αυτή είναι η λύση, αφού με αυτά που ψήφισαν κι εφαρμόζουν, αφού με αυτά, που μπορούν πάλι να ψηφίσουν ως «μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα», θα βγούμε από τη στενωπό, τότε γιατί τόση πρεμούρα να συμπράξει η αξιωματική αντιπολίτευση;
Είναι απλό. Θέλουν συνεργούς. Θέλουν να στερήσουν από την αντιπολίτευση το ηθικό πλεονέκτημα. Επιθυμούν διακαώς το «όλοι το ίδιο είναι».
Η Πατρίδα δεν χρειάζεται συνενόχους. Οι πολιτικοί δεν πρέπει να είναι συντεχνία, όπου χάριν «αλληλεγγύης», χωρίς αρχές, χωρίς αξίες, να συμφωνούν στην κορυφή, απλώς και μόνον για να κάνουν πλάτη ο ένας στον άλλο. Μία σου και μία μου; Δικό τους είναι, μόνο δικό τους έργο αυτό που συμβαίνει.
Έχετε λύση; Την δοκιμάσατε. Απέτυχε. Πηγαίνετε λοιπόν σπίτι σας, όσο προλαβαίνετε να πάτε όρθιοι και περπατώντας.
Τόσοι «σώφρονες» πια, πού ήταν κρυμμένοι; Όλοι μαζί, ναι. Αλλά προς τα πού; Στην υποταγή και στον κοινωνικό δαρβινισμό ποιός θέλει να πάει;
Δεν χρειάζεσαι ΜΒΑ από πανεπιστήμιο της Εσπερίας για να καταλάβεις ότι αυτή η συνταγή δεν βγαίνει, ότι το «φάρμακο» είναι τόσο δυνατό που θα μας σκοτώσει. Έκαναν όλα όσα αποφάσισαν με την εγκληματική συνέργια των ιδιοτελών εξαπτέρυγων τους και το αποτέλεσμα είναι να είμαστε χειρότερα από πριν, να χρωστάμε πιο πολλά και να έχουμε εκχωρήσει εθνική κυριαρχία.
Η Πατρίδα δεν χρειάζεται ένα σαβουάρ βιβρ μνημονιακών θαλαμηπόλων, όλοι μαζί αντάμα στο λάθος. Ο Αντώνης Σαμαράς δεν ανήκει σε καμμία συντεχνία, δεν θα τους «κλείσει το μάτι». Το μπιθικώτσειο «όλοι στην ίδια σκάφη πλένουμε τα ρούχα μας», εν προκειμένω δεν ισχύει. Χρόνια τώρα τα δικά του τα πλένει χώρια. Τα δικά τους ζέχνουν.Ας κάνουν λοιπόν στην άκρη. Το σωστό μπορεί να το υλοποιήσει μόνο αυτός που το πιστεύει.
