Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα. Ο πρωθυπουργός μια χώρας δεν είναι διαχειριστής πολυκατοικίας για να διαπραγματεύεται την παραίτησή του και ύστερα να την ανακαλεί. Αναρωτιέμαι μετά τα χθεσινά ρεζιλίκια ποιος θα τον αντιμετωπίζει σοβαρά; Οι υπουργοί του; Τους εξέθεσε ανεπανόρθωτα! Οι βουλευτές του; Τους αγνόησε παντελώς; Το κόμμα του; Το απαξίωσε εντελώς. Ο ελληνικός λαός; Τον κορόιδεψε για μια ακόμα φορά! Οι πολιτικοί αρχηγοί; Στον κάθε αρχηγό είπε διαφορετικά πράγματα και στο τέλος έκανε κάτι άλλο! Οι αγορές; Καλά αυτές έχουν πάψει να τον παίρνουν στα σοβαρά εδώ και καιρό! Οι εταίροι μας; Ένας πρωθυπουργός που παραιτείται το απόγευμα και ανακαλεί το βράδυ, είναι αναξιόπιστος συνομιλητής!
Εν κατακλείδι, ένας πρωθυπουργός, που είναι έτοιμος να φυγομαχήσει, είναι αδύναμος και αναποτελεσματικός και με τη συμπεριφορά του επιτείνει την αβεβαιότητα και καλλιεργεί την ανασφάλεια. Άρα είναι αναξιόπιστος και επικίνδυνος για τη χώρα.
Ο κ. Παπανδρέου χθές αυτοακυρώθηκε. Τελεί υπό προθεσμία. Ουσιαστικά άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την αποχώρησή του. Και αυτή η πορεία δεν αναστρέφεται.
«κάτι να κάνει να ραδιουργήσει…»
Αντιλαμβάνομαι ότι τον τελευταίο καιρό ο κ. Παπανδρέου βρίσκεται σε πλήρες αδιέξοδο. Ούτε σχέδιο έχει, ούτε πυξίδα, ούτε όραμα. Άγεται και φέρεται από τις εξελίξεις. Βλέπει την πολιτική του να αποτυγχάνει, φίλους και συμμάχους να τον εγκαταλείπουν, τον ελληνικό λαό να τον αποδοκιμάζει και ξέρει ότι ο δρόμος που ακολουθεί είναι χωρίς αύριο. Είπε, λοιπόν, «κάτι να κάνει, να ραδιουργήσει», μήπως και διασωθεί προσωπικώς.
Έτσι, έστησε ακόμα μια παράσταση! Κατ’ αρχήν τι νόημα είχε η επίσκεψη στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Εκ του αποτελέσματος κανένα. Ήθελε, όμως, τη συνάντηση για να δημιουργήσει σκηνικό επικείμενων ραγδαίων εξελίξεων; Τι νόημα είχαν οι συζητήσεις με τους πολιτικούς αρχηγούς (και στον καθένα έλεγε διαφορετικά πράγματα), όταν μόνο στον Σαμαρά έκανε την πρόταση; Τους ήθελε για κομπάρσους!
Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Παπανδρέου επιχείρησε να παγιδεύσει τον κ. Σαμαρά σε ένα θέμα που, εσχάτως, το έχει αναγάγει σε σημαία του: τη συναίνεση. Η όλη μεθόδευση είχε στόχο να εμφανίσει τον πρόεδρο της Ν.Δ. αδιάλλακτο, ενώπιον του ελληνικού λαού και των εταίρων μας. Να τον εκθέσει. Πήγε να βάλει μια παγίδα, αλλά την πάτησε ως πρωτάρης! Ο κ. Παπανδρέου πρότεινε κυβέρνηση συνεργασίας στον κ. Σαμαρά, αναμένοντας το «όχι»! Αυτό το «όχι» ήθελε να αποσπάσει και να αξιοποιήσει!
Και ξαφνικά, αντί για το πολυπόθητο όχι, εισέπραξε ένα «ναι», το οποίο, όμως, δεν ήταν προετοιμασμένος να διαχειριστεί! Για τον απλούστατο λόγο ότι δεν το περίμενε! Γιατί αν το δεχόταν θα ήταν σαν να ομολογούσε την παταγώδη αποτυχία του. Θα ξεσηκωνόταν οι υπουργοί του, οι βουλευτές του και το κόμμα του! Γιατί το «ναι» του Σαμαρά ήταν έτσι διατυπωμένο που δεν άφηνε περιθώρια για το ποιος θα είχε το πάνω χέρι στις εξελίξεις!
Όταν αντελήφθησαν τι συνέβη, επί ώρες αναζητούσαν τρόπους για την …κυβίστηση! Και κατέληξαν στον ανασχηματισμό και την ψήφο εμπιστοσύνης. Ο κ. Παπανδρέου από θιασώτης της συναίνεσης, εν μια νυκτί, μετετράπη σε θιασώτη του μονοκομματισμού! Γιατί το τριήμερο που ακολουθεί θα επιχειρήσει να αναπτερώσει το ηθικό του κομματικού στρατεύματος! Σε μια μέρα γκρέμισε τη στρατηγική της συναίνεσης που έκτιζε επι μήνες!
Το καμένο χαρτί του ανασχηματισμού…
Ίσως είναι από τις λίγες φορές, που ένας ανασχηματισμός έχει «καεί», πριν ανακοινωθεί! Για τους εξής λόγους:
Πρώτον, ο ανασχηματισμός για να έχει ουσιαστικό αντίκρυσμα, θα πρέπει να απομακρυνθούν από την κυβέρνηση προσωπικοί φίλοι και συνεργάτες του κ. Παπανδρέου, οι οποίοι κατέχουν καίρια υπουργεία. Αυτό, όμως, θα αποτελέσει μια δραματική ομολογία αποτυχίας του ίδιου του πρωθυπουργού.
Δεύτερον, δεδομένης της απόφασης του πρωθυπουργού να ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο και αν ακόμα αλλάξει ο υπουργός Οικονομικών, θα παραμείνει η ίδια πολιτική! Μα η μεγαλύτερη διαφωνία είναι με την πολιτική και δευτερευόντως με τα πρόσωπα. Το Μεσοπρόθεσμο δεν θα γίνει …ηπιότερο, αν αναλάβει να το υλοποιήσει ο κ. Παπαδήμος!
Τρίτον, όποια πρόσωπα και να εισέλθουν στην κυβέρνηση, ελάχιστα θα αλλάξουν, δεδομένου ότι ο …συντονιστής παραμένει ο ίδιος.
Τέταρτον, με τον αναβρασμό που επικραττεί στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, ο ανασχηματισμός μπορεί να είναι το σπίρτο που θ’ ανάψει τη φωτιά.
Και η ψήφος εμπιστοσύνης μάλλον αδυναμία δείχνει και μια προσπάθεια να «μαντρώσει» τους υποψήφιους διαφωνούντες.
Κώστας Ροδινός
Εν κατακλείδι, ένας πρωθυπουργός, που είναι έτοιμος να φυγομαχήσει, είναι αδύναμος και αναποτελεσματικός και με τη συμπεριφορά του επιτείνει την αβεβαιότητα και καλλιεργεί την ανασφάλεια. Άρα είναι αναξιόπιστος και επικίνδυνος για τη χώρα.
Ο κ. Παπανδρέου χθές αυτοακυρώθηκε. Τελεί υπό προθεσμία. Ουσιαστικά άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την αποχώρησή του. Και αυτή η πορεία δεν αναστρέφεται.
«κάτι να κάνει να ραδιουργήσει…»
Αντιλαμβάνομαι ότι τον τελευταίο καιρό ο κ. Παπανδρέου βρίσκεται σε πλήρες αδιέξοδο. Ούτε σχέδιο έχει, ούτε πυξίδα, ούτε όραμα. Άγεται και φέρεται από τις εξελίξεις. Βλέπει την πολιτική του να αποτυγχάνει, φίλους και συμμάχους να τον εγκαταλείπουν, τον ελληνικό λαό να τον αποδοκιμάζει και ξέρει ότι ο δρόμος που ακολουθεί είναι χωρίς αύριο. Είπε, λοιπόν, «κάτι να κάνει, να ραδιουργήσει», μήπως και διασωθεί προσωπικώς.
Έτσι, έστησε ακόμα μια παράσταση! Κατ’ αρχήν τι νόημα είχε η επίσκεψη στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Εκ του αποτελέσματος κανένα. Ήθελε, όμως, τη συνάντηση για να δημιουργήσει σκηνικό επικείμενων ραγδαίων εξελίξεων; Τι νόημα είχαν οι συζητήσεις με τους πολιτικούς αρχηγούς (και στον καθένα έλεγε διαφορετικά πράγματα), όταν μόνο στον Σαμαρά έκανε την πρόταση; Τους ήθελε για κομπάρσους!
Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Παπανδρέου επιχείρησε να παγιδεύσει τον κ. Σαμαρά σε ένα θέμα που, εσχάτως, το έχει αναγάγει σε σημαία του: τη συναίνεση. Η όλη μεθόδευση είχε στόχο να εμφανίσει τον πρόεδρο της Ν.Δ. αδιάλλακτο, ενώπιον του ελληνικού λαού και των εταίρων μας. Να τον εκθέσει. Πήγε να βάλει μια παγίδα, αλλά την πάτησε ως πρωτάρης! Ο κ. Παπανδρέου πρότεινε κυβέρνηση συνεργασίας στον κ. Σαμαρά, αναμένοντας το «όχι»! Αυτό το «όχι» ήθελε να αποσπάσει και να αξιοποιήσει!
Και ξαφνικά, αντί για το πολυπόθητο όχι, εισέπραξε ένα «ναι», το οποίο, όμως, δεν ήταν προετοιμασμένος να διαχειριστεί! Για τον απλούστατο λόγο ότι δεν το περίμενε! Γιατί αν το δεχόταν θα ήταν σαν να ομολογούσε την παταγώδη αποτυχία του. Θα ξεσηκωνόταν οι υπουργοί του, οι βουλευτές του και το κόμμα του! Γιατί το «ναι» του Σαμαρά ήταν έτσι διατυπωμένο που δεν άφηνε περιθώρια για το ποιος θα είχε το πάνω χέρι στις εξελίξεις!
Όταν αντελήφθησαν τι συνέβη, επί ώρες αναζητούσαν τρόπους για την …κυβίστηση! Και κατέληξαν στον ανασχηματισμό και την ψήφο εμπιστοσύνης. Ο κ. Παπανδρέου από θιασώτης της συναίνεσης, εν μια νυκτί, μετετράπη σε θιασώτη του μονοκομματισμού! Γιατί το τριήμερο που ακολουθεί θα επιχειρήσει να αναπτερώσει το ηθικό του κομματικού στρατεύματος! Σε μια μέρα γκρέμισε τη στρατηγική της συναίνεσης που έκτιζε επι μήνες!
Το καμένο χαρτί του ανασχηματισμού…
Ίσως είναι από τις λίγες φορές, που ένας ανασχηματισμός έχει «καεί», πριν ανακοινωθεί! Για τους εξής λόγους:
Πρώτον, ο ανασχηματισμός για να έχει ουσιαστικό αντίκρυσμα, θα πρέπει να απομακρυνθούν από την κυβέρνηση προσωπικοί φίλοι και συνεργάτες του κ. Παπανδρέου, οι οποίοι κατέχουν καίρια υπουργεία. Αυτό, όμως, θα αποτελέσει μια δραματική ομολογία αποτυχίας του ίδιου του πρωθυπουργού.
Δεύτερον, δεδομένης της απόφασης του πρωθυπουργού να ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο και αν ακόμα αλλάξει ο υπουργός Οικονομικών, θα παραμείνει η ίδια πολιτική! Μα η μεγαλύτερη διαφωνία είναι με την πολιτική και δευτερευόντως με τα πρόσωπα. Το Μεσοπρόθεσμο δεν θα γίνει …ηπιότερο, αν αναλάβει να το υλοποιήσει ο κ. Παπαδήμος!
Τρίτον, όποια πρόσωπα και να εισέλθουν στην κυβέρνηση, ελάχιστα θα αλλάξουν, δεδομένου ότι ο …συντονιστής παραμένει ο ίδιος.
Τέταρτον, με τον αναβρασμό που επικραττεί στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, ο ανασχηματισμός μπορεί να είναι το σπίρτο που θ’ ανάψει τη φωτιά.
Και η ψήφος εμπιστοσύνης μάλλον αδυναμία δείχνει και μια προσπάθεια να «μαντρώσει» τους υποψήφιους διαφωνούντες.
Κώστας Ροδινός
