Δηλαδή τώρα πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι από τις 1 το μεσημέρι που θα γίνει η ορκωμοσία των νέων υπουργών και υφυπουργών, η χώρα θα κυβερνάται; Γιατί; Επειδή ο Γιώργος τα έδωσε όλα στην διαπλοκή και τους εσωκομματικούς του αντιπάλους προκειμένου να σώσει τον τίτλο τιμής «πρωθυπουργός της Ελλάδος»;
Το πώς εξομαλύνθηκε η κρίση που ξέσπασε με τις παραιτήσεις Φλωρίδη (που του προτάθηκε υπουργείο, αλλά είπε όχι…) και Νασιώκα, δείχνει ότι η συγκολλητική ουσία του ΠΑΣΟΚ λέγεται παραμονή στην εξουσία, και μόνο. Ο Γιώργος δεν είναι κυρίαρχος πρωθυπουργός. Την Τετάρτη του απαγόρευσαν να παραιτηθεί. Και την Πέμπτη τους μοίρασε την εξουσία του.
Μπορεί όλοι να λένε τι θα γίνει με το οικονομικό επιτελείο, αλλά η επόμενη κυβέρνηση αλλού έχει τα λεφτά. Στην ενέργεια, στις αποκρατικοποιήσεις, στον τουρισμό και στο κρατικό real estate. Δείτε ποιους θα βάλει εκεί και θα καταλάβετε ποιοι θα κυβερνούν.
Και δεν μιλάμε μόνο για πολιτικά πρόσωπα, αλλά και για εγχώριους επιχειρηματίες που περιμένουν να αποκομίσουν τα «φιλέτα» της δημόσιας περιουσίας και να βγουν κερδισμένοι και με περιουσία από την οικονομική κρίση.
Μετά την κρίση της Πέμπτης τα χαρακτηριστικά του ανασχηματισμού είναι ο νέος τρόπος λειτουργίας και ελέγχου της κυβέρνησης που αποδίδεται πλέον από την παρέα του Γιώργου σε κορυφαίους υπουργούς και η υποβάθμιση ή η αποχώρηση των «κηπουρών» του πρωθυπουργού – δηλαδή να μην κυβερνά ο ΓΑΠ ή εν πάση περιπτώσει να κυβερνά υπό επιτροπεία. Ο ΓΑΠ θα ήθελε να έβαζε πρόσωπα ευρύτερου κύρους (τεχνοκράτες), οι οποίοι μάλιστα είχαν βολιδοσκοπηθεί και είχαν δεχθεί, αλλά τώρα, μετά τα γεγονότα της Τετάρτης και την υπαναχώρηση του Παπανδρέου, δεν αποδέχονται τους υπουργικούς θώκους.
Κομβικής σημασίας η στάση του Βενιζέλου
Μ’ αυτά τα δεδομένα καθίσταται κομβικής σημασίας η στάση του Βενιζέλου, στον οποίο έχει προταθεί και η αντιπροεδρία της κυβέρνησης και η επίβλεψη του οικονομικού επιτελείου. Ο ίδιος ο Βενιζέλος επεδίωκε τον συντονιστικό ρόλο, θα δεχόταν με μισή καρδιά την επίβλεψη στα οικονομικά υπουργεία, αλλά εξαρτά την στάση του (ακόμη και την συμμετοχή του στην κυβέρνηση) από την λειτουργία της και τους συσχετισμούς που θα εκφράζει.
Λέγεται δε ότι έχει την διαβεβαίωση του ΓΑΠ ότι θα λειτουργήσει και πάλι κυβερνητική επιτροπή αποτελούμενη από τους «κορυφαίους» υπουργούς, που θα αναλάβει την ουσιαστική χάραξη πολιτικής της κυβέρνησης.
Εξ ου και το Μαξίμου μιλά για τους «κύκλους πολιτικής» που διαμορφώνονται στην οικονομία, το κράτος (δημόσια διοίκηση, ασφάλεια, μετανάστευση κ.α.), την κοινωνική πολιτική (ασφάλιση, υγεία, παιδεία κ.α.). Αυτά είναι τα τιμάρια της πολιτικής που δίδονται στους νέους υπερυπουργούς. Θεωρείται βέβαιο ότι όσοι από τους «κηπουρούς» σωθούν δεν θα έχουν συντονιστικό ρόλο, όπως είχαν οι Παμπούκης, Πάγκαλος (θεωρείται εκτός κυβέρνησης) και για ένα μικρό διάστημα ο Ραγκούσης.
Όσον αφορά την οικονομία πέρα από τον Βενιζέλο, ο ΓΑΠ προσέγγισε και πίεσε φορτικά ακόμη και το απόγευμα της Τετάρτης τον Παπαδήμο, αλλά όλα δείχνουν ότι συνεχίζει να αρνείται. Ως εναλλακτική λύση ακούγεται ο Χρυσοχοϊδης, ο οποίος και θέλει να πάει. Αν όμως δεν πάει το πιθανότερο είναι να μείνει στο Ανάπτυξης, στο οποίο μπορεί να ενσωματωθεί και η ενέργεια (που τώρα έχει το Υπουργείο Περιβάλλοντος), ίσως δε και ο τουρισμός.
Άγνωστο είναι ποιος θα χειριστεί τις ιδιωτικοποιήσεις, καθώς έχει υπάρξει η σκέψη να συσταθεί «Υπουργείο Αποκρατικοποιήσεων». Αν θα γίνει και ποιος θα το αναλάβει, θα εξαρτηθεί από το ποιος θα πάρει την ευθύνη του οικονομικού τομέα.
Ο δεύτερος κύκλος είναι το υπερυπουργείο Υγείας που δίνεται στον Λοβέρδο μαζί με τον αθλητισμό (λέγε με ΟΠΑΠ). Το νέο υπουργείο θα πάρει και την κοινωνική ασφάλιση (μάλλον παραμένει ο Κουτρουμάνης), ενώ το Εργασίας αποψιλώνεται καθώς θα μείνει μόνο με τον ΟΑΕΔ, τον ΟΕΚ και την Εργατική Εστία.
Στον κύκλο αυτό, αλλά με αυτόνομο ρόλο, θα λειτουργεί το Υπουργείο Παιδείας με υπουργό την Διαμαντοπούλου, αλλά πιθανόν χωρίς τον υφυπουργό – μάτι του Γιώργου, Γιάννη Πανάρετο.
Στους «ανεξάρτητους – μεμονωμένους» υπουργούς ανήκουν ο Ρέππας με το Υποδομών, εκτός και αν του στοιχήσει η κατηγορία που του αποδίδουν πως δεν πιστεύει στην κυβερνητική πολιτική. Μία πληροφορία τον ήθελε για το Εσωτερικών.
Ο τρίτος κύκλος είναι το κράτος με την δημόσια διοίκηση και το υπερυπουργείο Εσωτερικών για το οποίο ερίζουν ο Ραγκούσης και ο Καστανίδης. Ο πρώτος είναι στενότερος συνεργάτης του ΓΑΠ, αλλά εσχάτως έχει απομακρυνθεί, όταν διαπίστωσε ότι δεν μπορεί να επιβληθεί στους υπουργούς και να ασκήσει τον συντονιστικό ρόλο που του ανατέθηκε στον προηγούμενο ανασχηματισμό. Στον τομέα αυτό θα ανήκουν το Προστασίας του Πολίτη (με πιθανότερη υπουργό τον Μπεγλίτη) και το Δικαιοσύνης για το οποίο (αν φύγει ο Καστανίδης) ακούστηκε το όνομα του Παπαϊωάννου – το Μαξίμου εκτίμησε πολύ τον ρόλο του για τον έλεγχο των βουλευτών κατά την κρίση της Πέμπτης.
Τα υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας ενδέχεται να μοιραστούν οι Παπακωνσταντίνου και Παπουτσής.
Αμφίβολη είναι η θέση της Λ. Κατσέλη στο νέο κυβερνητικό σχήμα, αν και της έχει προταθεί το Αγροτικής Ανάπτυξης ή πετσοκομμένο Πολιτισμού. Στο τελευταίο «κατευθύνεται» ο Σκανδαλίδης.
Από τα «παιδιά του Γιώργου» όλα δείχνουν ότι η Μπιρμπίλη μένει έξω (άλλωστε ήταν επιλογή του αδελφού του…), όπως και ο Δρούτσας. Και ο Παμπούκης θα έχανε την θέση του, αλλά επειδή έχει αναλάβει τις fast track επενδύσεις με τους επενδυτές από το εξωτερικό (Ελληνικό, Αστακό κ.α.) ίσως κρατήσει υπουργικό θώκο για να έχει δυνατότητα διαπραγμάτευσης και υπογραφής. Διαφορετική περίπτωση είναι ο Π. Γερουλάνος που έχει θέσει εαυτόν στην διάθεση του πρωθυπουργού για να αξιοποιηθεί δίπλα του στο Μαξίμου, είτε ως υπουργός Επικρατείας, είτε ως κυβερνητικός εκπρόσωπος, είτε ως σύμβουλος του ΓΑΠ. Ο Πεταλωτής μπορεί να μείνει στον πάγκο, όπως και πολλά από τα «εξαπτέρυγα» του ΓΑΠ που εξαργύρωσαν την στήριξη που του παρείχαν (Γεννημματά, Ξενογιαννακοπούλου, Χριστοφιλοπούλου κ.α.). Θέση στην κυβέρνηση διεκδικούν Ευθυμίου (Εσωτερικών, εκπρόσωπος τύπου), Καρτάλης.
Το πώς εξομαλύνθηκε η κρίση που ξέσπασε με τις παραιτήσεις Φλωρίδη (που του προτάθηκε υπουργείο, αλλά είπε όχι…) και Νασιώκα, δείχνει ότι η συγκολλητική ουσία του ΠΑΣΟΚ λέγεται παραμονή στην εξουσία, και μόνο. Ο Γιώργος δεν είναι κυρίαρχος πρωθυπουργός. Την Τετάρτη του απαγόρευσαν να παραιτηθεί. Και την Πέμπτη τους μοίρασε την εξουσία του.
Μπορεί όλοι να λένε τι θα γίνει με το οικονομικό επιτελείο, αλλά η επόμενη κυβέρνηση αλλού έχει τα λεφτά. Στην ενέργεια, στις αποκρατικοποιήσεις, στον τουρισμό και στο κρατικό real estate. Δείτε ποιους θα βάλει εκεί και θα καταλάβετε ποιοι θα κυβερνούν.
Και δεν μιλάμε μόνο για πολιτικά πρόσωπα, αλλά και για εγχώριους επιχειρηματίες που περιμένουν να αποκομίσουν τα «φιλέτα» της δημόσιας περιουσίας και να βγουν κερδισμένοι και με περιουσία από την οικονομική κρίση.
Μετά την κρίση της Πέμπτης τα χαρακτηριστικά του ανασχηματισμού είναι ο νέος τρόπος λειτουργίας και ελέγχου της κυβέρνησης που αποδίδεται πλέον από την παρέα του Γιώργου σε κορυφαίους υπουργούς και η υποβάθμιση ή η αποχώρηση των «κηπουρών» του πρωθυπουργού – δηλαδή να μην κυβερνά ο ΓΑΠ ή εν πάση περιπτώσει να κυβερνά υπό επιτροπεία. Ο ΓΑΠ θα ήθελε να έβαζε πρόσωπα ευρύτερου κύρους (τεχνοκράτες), οι οποίοι μάλιστα είχαν βολιδοσκοπηθεί και είχαν δεχθεί, αλλά τώρα, μετά τα γεγονότα της Τετάρτης και την υπαναχώρηση του Παπανδρέου, δεν αποδέχονται τους υπουργικούς θώκους.
Κομβικής σημασίας η στάση του Βενιζέλου
Μ’ αυτά τα δεδομένα καθίσταται κομβικής σημασίας η στάση του Βενιζέλου, στον οποίο έχει προταθεί και η αντιπροεδρία της κυβέρνησης και η επίβλεψη του οικονομικού επιτελείου. Ο ίδιος ο Βενιζέλος επεδίωκε τον συντονιστικό ρόλο, θα δεχόταν με μισή καρδιά την επίβλεψη στα οικονομικά υπουργεία, αλλά εξαρτά την στάση του (ακόμη και την συμμετοχή του στην κυβέρνηση) από την λειτουργία της και τους συσχετισμούς που θα εκφράζει.
Λέγεται δε ότι έχει την διαβεβαίωση του ΓΑΠ ότι θα λειτουργήσει και πάλι κυβερνητική επιτροπή αποτελούμενη από τους «κορυφαίους» υπουργούς, που θα αναλάβει την ουσιαστική χάραξη πολιτικής της κυβέρνησης.
Εξ ου και το Μαξίμου μιλά για τους «κύκλους πολιτικής» που διαμορφώνονται στην οικονομία, το κράτος (δημόσια διοίκηση, ασφάλεια, μετανάστευση κ.α.), την κοινωνική πολιτική (ασφάλιση, υγεία, παιδεία κ.α.). Αυτά είναι τα τιμάρια της πολιτικής που δίδονται στους νέους υπερυπουργούς. Θεωρείται βέβαιο ότι όσοι από τους «κηπουρούς» σωθούν δεν θα έχουν συντονιστικό ρόλο, όπως είχαν οι Παμπούκης, Πάγκαλος (θεωρείται εκτός κυβέρνησης) και για ένα μικρό διάστημα ο Ραγκούσης.
Όσον αφορά την οικονομία πέρα από τον Βενιζέλο, ο ΓΑΠ προσέγγισε και πίεσε φορτικά ακόμη και το απόγευμα της Τετάρτης τον Παπαδήμο, αλλά όλα δείχνουν ότι συνεχίζει να αρνείται. Ως εναλλακτική λύση ακούγεται ο Χρυσοχοϊδης, ο οποίος και θέλει να πάει. Αν όμως δεν πάει το πιθανότερο είναι να μείνει στο Ανάπτυξης, στο οποίο μπορεί να ενσωματωθεί και η ενέργεια (που τώρα έχει το Υπουργείο Περιβάλλοντος), ίσως δε και ο τουρισμός.
Άγνωστο είναι ποιος θα χειριστεί τις ιδιωτικοποιήσεις, καθώς έχει υπάρξει η σκέψη να συσταθεί «Υπουργείο Αποκρατικοποιήσεων». Αν θα γίνει και ποιος θα το αναλάβει, θα εξαρτηθεί από το ποιος θα πάρει την ευθύνη του οικονομικού τομέα.
Ο δεύτερος κύκλος είναι το υπερυπουργείο Υγείας που δίνεται στον Λοβέρδο μαζί με τον αθλητισμό (λέγε με ΟΠΑΠ). Το νέο υπουργείο θα πάρει και την κοινωνική ασφάλιση (μάλλον παραμένει ο Κουτρουμάνης), ενώ το Εργασίας αποψιλώνεται καθώς θα μείνει μόνο με τον ΟΑΕΔ, τον ΟΕΚ και την Εργατική Εστία.
Στον κύκλο αυτό, αλλά με αυτόνομο ρόλο, θα λειτουργεί το Υπουργείο Παιδείας με υπουργό την Διαμαντοπούλου, αλλά πιθανόν χωρίς τον υφυπουργό – μάτι του Γιώργου, Γιάννη Πανάρετο.
Στους «ανεξάρτητους – μεμονωμένους» υπουργούς ανήκουν ο Ρέππας με το Υποδομών, εκτός και αν του στοιχήσει η κατηγορία που του αποδίδουν πως δεν πιστεύει στην κυβερνητική πολιτική. Μία πληροφορία τον ήθελε για το Εσωτερικών.
Ο τρίτος κύκλος είναι το κράτος με την δημόσια διοίκηση και το υπερυπουργείο Εσωτερικών για το οποίο ερίζουν ο Ραγκούσης και ο Καστανίδης. Ο πρώτος είναι στενότερος συνεργάτης του ΓΑΠ, αλλά εσχάτως έχει απομακρυνθεί, όταν διαπίστωσε ότι δεν μπορεί να επιβληθεί στους υπουργούς και να ασκήσει τον συντονιστικό ρόλο που του ανατέθηκε στον προηγούμενο ανασχηματισμό. Στον τομέα αυτό θα ανήκουν το Προστασίας του Πολίτη (με πιθανότερη υπουργό τον Μπεγλίτη) και το Δικαιοσύνης για το οποίο (αν φύγει ο Καστανίδης) ακούστηκε το όνομα του Παπαϊωάννου – το Μαξίμου εκτίμησε πολύ τον ρόλο του για τον έλεγχο των βουλευτών κατά την κρίση της Πέμπτης.
Τα υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας ενδέχεται να μοιραστούν οι Παπακωνσταντίνου και Παπουτσής.
Αμφίβολη είναι η θέση της Λ. Κατσέλη στο νέο κυβερνητικό σχήμα, αν και της έχει προταθεί το Αγροτικής Ανάπτυξης ή πετσοκομμένο Πολιτισμού. Στο τελευταίο «κατευθύνεται» ο Σκανδαλίδης.
Από τα «παιδιά του Γιώργου» όλα δείχνουν ότι η Μπιρμπίλη μένει έξω (άλλωστε ήταν επιλογή του αδελφού του…), όπως και ο Δρούτσας. Και ο Παμπούκης θα έχανε την θέση του, αλλά επειδή έχει αναλάβει τις fast track επενδύσεις με τους επενδυτές από το εξωτερικό (Ελληνικό, Αστακό κ.α.) ίσως κρατήσει υπουργικό θώκο για να έχει δυνατότητα διαπραγμάτευσης και υπογραφής. Διαφορετική περίπτωση είναι ο Π. Γερουλάνος που έχει θέσει εαυτόν στην διάθεση του πρωθυπουργού για να αξιοποιηθεί δίπλα του στο Μαξίμου, είτε ως υπουργός Επικρατείας, είτε ως κυβερνητικός εκπρόσωπος, είτε ως σύμβουλος του ΓΑΠ. Ο Πεταλωτής μπορεί να μείνει στον πάγκο, όπως και πολλά από τα «εξαπτέρυγα» του ΓΑΠ που εξαργύρωσαν την στήριξη που του παρείχαν (Γεννημματά, Ξενογιαννακοπούλου, Χριστοφιλοπούλου κ.α.). Θέση στην κυβέρνηση διεκδικούν Ευθυμίου (Εσωτερικών, εκπρόσωπος τύπου), Καρτάλης.
