Από μια πρώτη ανάλυση των όσων είπαν Μέρκελ και Σαρκοζί στην κοινή συνέντευξη τύπου προκύπτει ότι για ακόμη μια φορά επικράτησαν οι λογικές της κυριαρχίας του Γαλλογερμανικού άξονα έναντι όλων των υπολοίπων της Ευρωζώνης.
Για ακόμη μια φορά επικράτησαν τα σχέδια των δύο ηγετών για επιβολή της δικής τους πολιτικής στον τομέα της οικονομίας και κατ΄ επέκταση της πολιτικής. Κατώτεροι των περιστάσεων, κι ενώ ο ευρωπαϊκός νότος αγωνιά για την κρίση χρέους, Μέρκελ και Σαρκοζί επιβεβαίωσαν ότι δεν μπορούν να αποφασίσουν στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης πάνω στην οποία βασίστηκε και η δημιουργία της Ένωσης.
Ενώ όλος ο κόσμος ανέμενε ότι το ευρωομόλογο θα ήταν το σχέδιο σωτηρίας της ευρωπαϊκής οικονομίας οι δύο αποφάσισαν απλά ότι πρέπει να πάμε σε μια πραγματική οικονομική διακυβέρνηση στο μέλλον. Πιάσε το αυγό και κούρευτο δηλαδή αφού μέχρι να δημιουργηθεί το οικονομικό συμβούλιο οι αγορές θα έχουν διαλύσει μια δυο χώρες, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα.
Στην Ελλάδα, ανεξαρτήτως των διαφωνιών το ευρωομόλογο ήταν κοινός τόπος των κομμάτων. Το ίδιο έλεγαν και οι περισσότεροι οικονομικοί αναλυτές τονίζοντας ότι αν οι μεγάλες και ισχυρές χώρες δε βάλουν το χέρι στην τσέπη δεν πρόκειται να υπάρξει σωτηρία.
Παρ’ όλα αυτά η Μέρκελ και ο Σαρκοζί μετέθεσαν για το μέλλον μια τέτοια απόφαση. Η Γερμανίδα καγκελάριος δήλωσε ότι δεν πιστεύει ότι θα βοηθήσει αυτή τη στιγμή το ευρωομόλογο ενώ ο Γάλλος πρόεδρος δήλωσε πως τα ευρωομόλογα θα έθεταν σε “μεγάλο κίνδυνο” τις χώρες με την καλύτερη αξιολόγηση και ότι δεν θα αποτελούσαν “επιτυχία της διαδικασίας ολοκλήρωσης” της Ευρώπης.
Έβαλαν λοιπόν το εθνικό τους συμφέρον πάνω από το ευρωπαϊκό φοβούμενοι ότι στις επόμενες εκλογές στις χώρες τους θα συντριβούν. Επίσης, θέλησαν να δείξουν ποιοι είναι τα αφεντικά αδιαφορώντας για την τύχη εκατομμυρίων πολιτών που μαστίζονται από την κρίση αλλά και δοκιμάζονται από τα τερτίπια των κερδοσκόπων και των αγορών.
Οικονομική διακυβέρνηση, αυτό ήταν το πρόβλημα που τους απασχόλησε, αλλά όχι για τώρα αλλά για το 2013. Από τότε ίσως και να είναι έτοιμοι για κοινό φόρο όλων των επιχειρήσεων
Όσο για τον Χέρμαν Βαν Ρομπάι που τον όρισαν πρόεδρο του Συμβουλίου της ευρωζώνης ήταν απλά μια επιβεβαίωση ότι πρόκειται για τον υποτακτικό της Μέρκελ η οποία ήθελε κάποιος της απολύτου εμπιστοσύνης για τη θέση αυτή η οποία για να λέμε και την πραγματικότητα ουσιαστικά παραγκωνίζει τον ενοχλητικό Μπαρόζο και τον πραγματιστή και ευρωπαϊστή Γιουνκέρ.
Μόνος αντίπαλος στα σχέδια της Μέρκελ ο Τρισέ ο οποίος, όμως, αποχωρεί για να αφήσει ελεύθερο το πεδίο στους Γερμανούς να αλωνίσουν στην Ευρώπη που ονειρεύονται.
