Δεν ξέρω αν το καταλάβαμε αλλά στην ουσία με την συγχώνευση ALPHA-EUROBANK , δύο πανίσχυρες οικονομικά οικογένειες τρομαγμένες μπροστά σε αυτά που έρχονται πέταξαν λευκή πετσέτα.
Λατσαίοι και Κωστοπουλαίοι , νιώθοντας την απειλή προσπαθούν να περισώσουν ό,τι μπορούν και πούλησαν ένα μεγάλο τμήμα των τραπεζών τους σε χαμηλή τιμή.
Όταν τέτοια ονόματα πανικοβάλλονται, όλοι φανταζόμαστε τι πρόκειται να επακολουθήσει.
Όσοι ζουν την πραγματική οικονομία δεν φοβούνται τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν σήμερα αλλά την έλλειψη ελπίδας για το αύριο.
Η οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται είναι ο ορισμός του αδιεξόδου.
Γιατί αδιέξοδο είναι όταν λαμβάνεις μέτρα και φτιάχνεις ένα και χαλάς δέκα.
Από την αρχή πίστευα ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών μας δεν έχει τις δυνατότητες να βγάλει την χώρα από την κρίση.
Έχουν διαπρέψει στις αργόσχολες καφενειακές συζητήσεις της τηλεόρασης και στις χαζοεξυπνακίστικες ατάκες στυλ Καρατζαφέρη αλλά έχουν άγνοια από σκληρή- μεθοδική δουλειά και παραγωγή έργου.
Τους ζητάμε να καπετανεύσουν ένα τσακισμένο σκαρί σε τυφώνα όταν δεν έχουν κυβερνήσει πλαστική βάρκα σε πισίνα (οι Μυκονιάτες συναινετικοί βουλευτές εξαιρούνται έχουν κάνει jet ski με μελτέμι, τρομάρα τους).
Μια μόνο παρατήρηση, όταν για ένα μήνα δεν ξέρεις τι να κάνεις με τον ΦΠΑ στην εστίαση καταλαβαίνετε τι σύγχυση και τι άγνοια έχεις για τα σοβαρότερα.
Παράλληλα με εντυπωσιάζει η εξαφάνιση του Πρωθυπουργού από τις εξελίξεις που τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
Έτσι το βάρος των ευθυνών περνά στην μεριά Σαμαρά αφού είναι το τελευταίο αποκούμπι του πολιτικού συστήματος να μπορέσει να ελέγξει την κρίση και να βγάλει την χώρα από την περιδίνηση στην οποία έχει περιέλθει.
Στον Σαμαρά παραιτήθηκε ο Παπανδρέου πριν από δυο μήνες αναγνωρίζοντας την αδυναμία του, αυτός επέβαλε την πολιτική του σε θέματα Παιδείας, σε αυτόν προσέρχεται ιδρωμένος από τον φόβο ο Βενιζέλος προσπαθώντας να καλύψει ή και να ζητήσει βοήθεια για να διορθωθούν γκάφες και παραλείψεις.
Εγώ λοιπόν αν ήμουν Σαμαράς στην ΔΕΘ θα άφηνα στην άκρη power point και λοιπά και θα μίλαγα λιμανιάτικα δύο τρεις κουβέντες καθαρές και ξάστερες.
Πρώτον κύριοι μου ζητάτε συναίνεση. Μάθετε λοιπόν ότι εγώ πίσω από ανίκανους δεν στοιχίζομαι. Εδώ δεν πιστεύουν τον Παπανδρέου οι υπουργοί του και κολλητοί του θέλετε να τον στηρίξω εγώ; Δεν μπορώ εξάλλου εγώ δεν κάνω διακοπές δεν είμαι τουρίστας.
Δεύτερον η Ελλάδα δεν μπορεί να ποδηγετείται από μια χούφτα επιχειρηματίες.
Όσο είναι καιρός πρέπει να καταλάβουν και οι ίδιοι ότι το παιχνίδι πρέπει να ανοίξει να μαζέψουν τα μαντρόσκυλα τους από την τηλεόραση γιατί θα μείνουν με τις παράγκες που ονομάζουν εταιρείες στο χέρι.
Όσο είναι καιρός πρέπει να καταλάβουν και οι ίδιοι ότι το παιχνίδι πρέπει να ανοίξει να μαζέψουν τα μαντρόσκυλα τους από την τηλεόραση γιατί θα μείνουν με τις παράγκες που ονομάζουν εταιρείες στο χέρι.
Δεν μπορεί την στιγμή που υγιείς εταιρείες βρίσκουν κλειστές τις πόρτες των τραπεζών γιατί δεν υπάρχουν χρήματα να χρηματοδοτούνται φαλιρισμένες εκδοτικές επιχειρήσεις.
Εντάξει, οι μεγαλοπαράγοντες της χώρας κακόμαθαν όλα αυτά τα χρόνια με τα εύκολα κέρδη, αλλά και όπως όλοι οι Έλληνες πρέπει και αυτοί να ξεβολευτούν και να κινηθούν με αρχές και κανόνες.
Για κάθε επίθεση που θα δέχεται αύριο η κυβέρνηση της ΝΔ από τα ΜΜΕ θα ενημερώνεται άμεσα η κοινή γνώμη ονομαστικά ποιανού μεγαλοπαράγοντα δεν κάνουμε τα χατίρια..
Τρίτον οι δημόσιοι υπάλληλοι να κόψουν τις απειλές για λευκές απεργίες και λοιπά.
Υπάρχουν άνεργοι με άριστες σπουδές, γλώσσες, υπολογιστές, μεταπτυχιακά που δεν τα έχει η κυρία Ρηνούλα που φίλησε κατουρημένες ποδιές για να μπει στο δημόσιο.
Αυτοί είναι διατεθειμένοι να δουλέψουν για αυτά που κάποιοι θεωρούν λίγα, και είναι υποχρέωση της πολιτείας να τους προσλάβει με διαφανείς διαδικασίες, και να απολύσει όσους είναι ράθυμοι.
Εδώ που έχει φτάσει το πράγμα πολιτικές αναλύσεις και θεωρίες είναι για τα σκουπίδια.
Όλος ο κόσμος είναι ψημένος να ακούσει την αλήθεια και ψάχνει ποιος θα του τα πει.
Ελπίζω να μην το έχει ο κόσμος τούμπανο και η Ρηγίλλης κρυφό καμάρι.
Αris. A
