Κοέλιο - Σαμαράς στην τελευταία συνεδρίαση του ΕΛΚ
Το Νοέμβριο, κατά την προσεχή τριμηνιαία αξιολόγηση της Πορτογαλίας από τους πιστωτές της, «θα προτείνουμε ορισμένες τροποποιήσεις στο πρόγραμμα οικονομικής και χρηματοπιστωτικής βοήθειας προς τη χώρα μας, ώστε αυτό να λαμβάνει υπόψη το μακροοικονομικό σενάριο και την εξέλιξη των βασικών δεικτών», τόνισε ο Κοέλιο κατά τη διάρκεια της ιβηρο-αμερικανικής συνόδου κορυφής στην Ασουνσιόν της Παραγουάης.
Όπως εξήγησε, η Πορτογαλία προσπαθεί να βρει πιο ευέλικτες λύσεις που θα τής επιτρέψουν να εξασφαλίσει μια περισσότερο προσαρμοσμένη στην οικονομία (της)χρηματοδότηση. Σύμφωνα με τον Κοέλιο, το σημείο του διεθνούς προγράμματος που προβλέπει ότι οι δημόσιες επιχειρήσεις θα χρηματοδοτούνται από τις διεθνείς αγορές, «είναι απολύτως μη ρεαλιστικό». «Πρόκειται», είπε, «να προχωρήσουμε σε σημαντική προσαρμογή των δημοσιονομικών μας. Όμως, αυτή τη στιγμή αυτό που χρειαζόμαστε είναι να μπορέσει να χρηματοδοτηθεί η οικονομία μας ώστε να υπάρξει οικονομική ανάκαμψη».
Κάποιοι εκεί στην Πορτογαλία έχουν κότσια, για να μην πούμε κάτι άλλο, και μετά τις θυσίες που ζήτησαν από τους πολίτες ζητούν και από την τρόικα να ξαναδεί την οικονομική συνταγή της προκειμένου να τη διορθώσει με βάση τα νέα μακροοικονομικά δεδομένα. Προφανώς ο πρωθυπουργός Π. Πάσος Κοέλιο ούτε ηλίθιος είναι, ούτε έχει άγνοια κινδύνου και κυρίως λειτουργεί με βάση τις ανάγκες της πατρίδας του.
Να θυμίσουμε μόνο ότι ο Κοέλιο είναι κεντροδεξιός ο οποίος κέρδισε τις εκλογές λέγοντας καθαρά και ξάστερα στους Πορτογάλους ότι τα επόμενα χρόνια θα είναι δύσκολα και ζητώντας τους θυσίες. Μίλησε ξεκάθαρα για επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, εφόσον δεν μπορούσε να γίνει τίποτε άλλο. Το κυριότερο: υποσχέθηκε στους συμπολίτες του ότι θα αγωνιστεί να γίνει καλύτερη η ζωή τους, δε θα αφήσει το ΔΝΤ να κυριαρχήσει στη χώρα τους και δεν θα παραδοθεί αμαχητί στις ορέξεις των δανειστών.
Η μαγική λέξη είναι «επαναδιαπραγμάτευση», δηλαδή αλλαγή των όρων του Μνημονίου προκειμένου να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, ήτοι στη μεγάλη ύφεση, βασική αιτία της οποίας είναι το Μνημόνιο.
Ακούσατε ποτέ αυτή τη λέξη από κάποιο κυβερνητικό στέλεχος; Ακούσατε ποτέ τον πρωθυπουργό να λέει ότι θα πάει και θα διεκδικήσει κάτι καλύτερο για την πατρίδα; Αντιθέτως, κάθε φορά που πάει στις Βρυξέλλες φέρνει και νέα ανάλγητα μέτρα για τους πολίτες.
Κάθισε με την τρόικα να βάλει τα νούμερα κάτω για να δει τι μπορεί να αλλάξει. Όχι, βέβαια. Αντιθέτως κάθε Μνημόνιο είναι χειρότερο από το άλλο και ο κόσμος γίνεται κάθε μέρα και πιο φτωχός.
Την επαναδιαπραγμάτευση ζητά από το 2010 ο Αντώνης Σαμαράς. Τότε ήταν γραφικός, ήταν αιθεροβάμων, δεν ήξερε τι έλεγε. Η κυβέρνηση απαξίωνε κάθε κουβέντα για αλλαγές των όρων του Μνημονίου και συνέχιζε την καταστροφική πολιτική της υποτέλειας.
Τώρα λοιπόν που φτάσαμε να έχουμε τους γκαουλάιτερ στο κεφάλι μας, να μην γίνεται ούτε λόγος για αλλαγές με βάση τα δεδομένα της ελληνικής κοινωνίας, ο Σαμαράς αποδεικνύεται πόσο δίκιο είχε. Κι αν πριν από 1,5 χρόνο είχαμε τολμήσει να σηκώσουμε κεφάλι και να ζητήσουμε τα αυτονόητα, η κατάσταση δε θα ήταν τραγική.
Το παράδειγμα της Πορτογαλίας είναι ο φάρος στο τι θα πρέπει να κάνει η επόμενη κυβέρνηση. Τι θα πρέπει να κάνει ο Αντώνης Σαμαράς μόλις βρεθεί αντιμέτωπος με τους τροικανούς ως πρωθυπουργός
Είναι το αυτονόητο. Μια πιο πατριωτική οικονομική πολιτική που θα έχει όφελος και για τους δανειστές μας. Διότι από μια ρημαγμένη οικονομία και από διαλυμένους πολίτες, οι ξένοι δεν μπορούν να περιμένουν να πάρουν πίσω τα δανεικά τους. Ενώ με ενίσχυση της Ελλάδας κάτω από νέους όρους του Μνημονίου θα μπορούν και οι ξένοι να περιμένουν να πάρουν όσα μας έδωσαν.
Αν αυτό δεν μπορούν να το καταλάβουν στην κυβέρνηση, ας πάνε επιτέλους σπίτι τους.
