Στις παραμονές του εορτασμού ενός έπους “όπου οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες” θα έχουμε τους διθύραμβους της 6ης ή 7ης σωτηρίας των δανεικών.
Κάποτε οι πρόγονοι πολέμησαν για την κυριαρχία ξέροντας ότι θα χάσουν, σήμερα οι απόγονοί τους γιορτάζουν το δάνειο με το οποίο θα απολέσουν την κυριαρχία.
Κάποτε πεθαίναμε για να σώσουμε τη χώρα τώρα αγωνιούμε για να σωθούν οι Τράπεζες.
Κάποτε πέθαιναν οι πρόγονοι σε μάχες, ολοκαυτώματα, εκτελέσεις και από ασιτία, για να δέχονται οι επίγονοι τεχνική βοήθεια.
Κάποτε σαλτάραμε στα φορτηγά, τώρα σαλτάρει η χώρα στα δανεικά.
Κάποτε είχαμε το ΟΧΙ του ΄40 τώρα έχουμε το ΝΑΙ στο 21 plus της 21ης Ιουλίου….με απλή ή ενισχυμένη πλειοψηφία των 300 και όχι των 11.000.000.
Γιορτές και παρωδίες …η κάθε γενιά γιορτάζει ότι της αξίζει.
Γιατί πλέον
της πατρίδας μου η σημαία
έχει χρώμα γαλανό
και στην μέση χαραγμένο
ένα ολόχρυσο €.
Στο μπαλκόνι το δικό μου θα κυματίζει ο σταυρός, γιατί τα Καλάβρυτα δεν μπορούν να ανταλλάξουν το αίμα του χθες που είναι το αύριο των παιδιών μας με τα € των τραπεζών.
Δεν είναι επιλογή είναι ύβρις.
Ο Ιθαγενής
