Η αναντιστοιχία μεταξύ βουλής και εκλογικού σώματος έχει φτάσει πλέον σε επίπεδα πλήρους αποξένωσης
Το πολιτικό σύστημα ξηλώνεται, το μεταπολιτευτικό μοντέλο της Ελλάδας γκρεμίζεται, οι σταθερές της χώρας, καλές και κακές, διαλύονται.
Τόσο η οικονομική υποδούλωση της χώρας όσο και τα επεισόδια με τις παρελάσεις είναι όψεις του ίδιου νομίσματος. Την επόμενη ημέρα της συμφωνίας των Βρυξελλών η Ελλάδα δεν είναι όπως πριν και δε θα ξαναγίνει ποτέ. Για κάποιους αυτό είναι καλό, για την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων όμως και την Ελλάδα είναι καταστροφικό.
Αυτή την κρίσιμη στιγμή για την Ελλάδα, απαιτείται μια βαλβίδα αποσυμπίεσης από την πραγματικά πολύ πιεσμένη κατάσταση.
Η χώρα μοιάζει με ένα καζάνι έτοιμο να εκραγεί, με ένα μπαλόνι που έχει φουσκώσει τόσο πολύ που θα σκάσει με πάταγο παρασύροντας ότι βρει μπροστά του.
Ο κόσμος στα όρια της εξαθλίωσης και ταυτόχρονα της νευρικής κρίσης.
Το πολιτικό σύστημα στα όρια της απαξίωσης αλλά και της διάλυσης.
Το τραγικό είναι ότι η κυβέρνηση δεν καταλαβαίνει ότι οδηγεί τη χώρα σε επικίνδυνες ατραπούς. Αντί να βρει τις βαλβίδες αποσυμπίεσης, φουσκώνει ακόμη περισσότερο το μπαλόνι.
Αυτή την κρίσιμη χρονική στιγμή μόνον οι εκλογές μπορούν να αποσυμπιέσουν την κατάσταση, αλλιώς έρχονται τα χειρότερα. Η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, ας δώσει ο ελληνικός λαός τη λύση προτού να είναι αργά.
Αυτό δεν είναι μια απλή διαπίστωση, είναι μια αγωνιώδης έκκληση εκατομμυρίων πολιτών προς την κυβέρνηση να σταθεί έστω μια φορά στο ύψος των περιστάσεων. Να πάει σε εκλογές και τα πάντα να κριθούν από τον υπέρτατο κριτή.
Αυτήν την ώρα της καταστροφής όλοι οι Έλληνες πρέπει να βρουν τη δύναμη να ξανασηκώσουν τη χώρα, να τη βγάλουν από τη λάσπη, να την στήσουν μπροστά στον ήλιο (όχι στον πράσινο ήλιο, εννοείται…).
Να αποκρούσουν κάθε είδους γκαουλάιτερ, συνεργάτες, κουκουλοφόρους της πολιτικής, υποτακτικούς της εξουσίας και όσους καιροφυλακτούν να τινάξουν την δημοκρατία μας στον αέρα προς ίδιον όφελος. Υπό αυτές της συνθήκες κοινωνικού αναβρασμού δεν χρειάζεται και πολύ για να το πετύχουν. Η χθεσινή ημέρα το έδειξε αυτό.
Οι εκλογές θα λειτουργήσουν σα βαλβίδα ασφαλείας, θα αποσυμπιέσουν όσο χρειάζεται τον κόσμο έτσι ώστε να μην εκραγεί το καζάνι της κόλασης όπου μας έχουν πετάξει
Εκλογές ΤΩΡΑ.
Πριν είναι πια αργά.
Πριν είναι πια αργά.
ΥΓ
Ο Οδυσσέας Ελύτης είναι περισσότερο επίκαιρος από ποτέ:
“Ήρθαν/ ντυμένοι «φίλοι»
Αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
το παμπάλαιο χώμα πατώντας.
Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους.
Έφεραν/ το Σοφό, τον Οικιστή και τον Γεωμέτρη
Βίβλους γραμμάτων και αριθμών
την πάσα Υποταγή και δύναμη
το παμπάλαιο φως εξουσιάζοντας.
Και το φως δεν έδεσε ποτέ με τη σκέψη τους.
Ούτε μέλισσα καν δε γελάστηκε το χρυσό ν’ αρχινήσει παιχνίδι
ούτε ζέφυρος καν, τις λευκές να φουσκώσει ποδιές.
Έστησαν και θεμέλιωσαν
στις κορφές, στις κοιλάδες, στα πόρτα
πύργους κραταιούς κι επαύλεις
ξύλα κι άλλα πλεούμενα
τους Νόμους, τους θεσπίζοντας τα καλά και συμφέροντα
στο παμπάλαιο μέτρο εφαρμόζοντας.
Και το μέτρο δεν έδεσε ποτέ με τη σκέψη τους.
Ούτε καν ένα χνάρι Θεού στην ψυχή τους σημάδι δεν άφησε
Ούτε καν ένα βλέμμα ξωθιάς τη μιλιά δεν είπε να πάρει.
Έφτασαν/ ντυμένοι «φίλοι»
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας.
Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε
παρά μόνο σίδερο και φωτιά.
Στ’ ανοιχτά που καρτέραγαν δάχτυλα
μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά.
Μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά.”
