λονδρέζικου χρηματιστηρίου για τις ναυτιλιακές και η στροφή της ναυτιλίας προς την Ασία.
Αποτέλεσμα των παραπάνω παραγόντων είναι η φυγή των Ελλήνων εφοπλιστών από το Λονδίνο προς τη Σιγκαπούρη, το Χόνγκ Κονγκ και την Κίνα. Υπο τις παρούσες οικονομικές συνθήκες η απίστευτη αυτή ευκαιρία θα έπρεπε να έχει αξιοποιηθεί ώστε να επαναπατριστούν Έλληνες εφοπλιστές που θα μπορούσαν να δώσουν δουλειές σε χιλιάδες εργαζόμενους, μισθώματα στα άδεια ακίνητα και φόρους στο πτωχευμένο ουσιαστικά ελληνικό κράτος.
Επιπλέον με την μεταφορά της έδρας στην Ελλάδα τόσων πολλών και παγκοσμίως σημαντικών ελληνικών εφοπλιστικών εταιρειών θα μπορούσε να αναστηθεί από την τέφρα της η ελληνική ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία, η οποία διαθέτει σημαντική τεχνογνωσία όπως και οι ίδιοι οι εφοπλιστές μαρτυρούν και να δοθεί εργασία σε χιλιάδες άνεργους στο Πέραμα, και στα υπόλοιπα ναυπηγεία της χώρας.
Επιπρόσθετα όταν μόνο στο βιομηχανικό πάρκο του Σχιστού λειτουργούν αυτή την περίοδο εν μέσω κρίσης 80 μηχανουργεία με 2.000 εργαζόμενους. Η άφιξη και μόνο των μισών από τις 100 ναυτιλιακές εταιρείας που βρίσκονται στο Λονδίνο θα έφερνε στον Πειραιά και στην Αθήνα χιλιάδες θέσεις εργασίας, ενώ θα επαύξανε την θέση του Πειραιά ως παγκόσμιο κέντρου ναυτιλίας.
Για άλλη μία φορά αποδεικνύεται το μέγεθος της τραγικής επιλογής της κυβέρνησης Παπανδρέου να καταργήσει το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας πριν από δύο χρόνια ή μήπως η επιλογή αυτή δεν ήταν τελικά τόσο τυχαία.
