Φτάνει πια το «μαρτύριο της σταγόνας»

Κανείς δεν δικαιούται να μετατρέπει την αξιοπρέπεια των συνταξιούχων σε απλή υπόθεση εργασίας

του Ευρωβουλευτή Κ. Πουπάκη με αφορμή τις προθέσεις του Υπουργείου Εργασίας για την τρίτη μείωση των Επικουρικών Συντάξεων μέσα σε διάστημα 5 μηνών

Είναι σαφές, πλέον, ότι το Υπουργείο Εργασίας αγνοεί πλήρως τόσο τη σκοπιμότητα ύπαρξης αξιοπρεπών συντάξεων, όσο και την πραγματική αποστολή του θεσμού της Κοινωνικής Ασφάλισης, ταυτίζοντας την όποια συγχώνευση των Επικουρικών Ταμείων με τη μετατροπή της αντίστοιχης σύνταξης σε «φιλοδώρημα». Η διασφάλιση της βιωσιμότητας του Ασφαλιστικού Συστήματος δεν μπορεί να υπονομεύει την ίδια την επιβίωση των συνταξιούχων, δεν πρέπει να αναζητείται μέσα από μια νέα οικονομική αιμμοραγία όλων εκείνων που τόσα χρόνια πλήρωναν με συνέπεια τις εισφορές τους. Κανείς δεν δικαιούται να επιδίδεται σε «ασκήσεις επί χάρτου» πάνω στην αξιοπρέπεια των συνανθρώπων μας.

Το αρμόδιο Υπουργείο, χωρίς καμία (συν)αίσθηση κοινωνικής δικαιοσύνης και αποτελεσματικότητας, χωρίς καμία αναπτυξιακή αντίληψη αντιμετωπίζει για μια ακόμη φορά το κορυφαίο αυτό ζήτημα με τη γνωστή και καταστροφική συνταγή των συνεχών οριζόντιων περικοπών. Η ρίζα, όμως, του προβλήματος παραμένει και αν δεν καταπολεμηθεί θα δημιουργήσει νέους κινδύνους επώδυνων μειώσεων και στις κύριες συντάξεις.

Την ώρα που όλοι αναγνωρίζουν ότι ο φαύλος κύκλος της ύφεσης, η ραγδαία αύξηση της ανεργίας και η συρρίκνωση των μισθών έχουν πλήξει σημαντικά τα Ασφαλιστικά Ταμεία, δεν γίνεται ούτε λόγος για την τόνωση της αγοράς εργασίας, την ενίσχυση της υγιούς μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας και τη διαφύλαξη των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, ελέω και εφεδρείας, αποδυναμώνονται όταν η εισφοροδιαφυγή σημειώνει αλλεπάλληλα «ρεκόρ» και η «μαύρη εργασία» επεκτείνεται σε κάθε εργασιακό χώρο, στερώντας σημαντικούς πόρους από τον «κορβανά» της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Το Ασφαλιστικό Σύστημα έχει πέσει κατ’ εξακολούθηση «θύμα» της προχειρότητας, της αναλγησίας, των άστοχων και στυγνών αριθμοκεντρικών προσεγγίσεων της διετούς διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Η αναπτυξιακή και κοινωνικά δίκαιη μεταρρύθμισή του προϋποθέτει ένα άλλο μείγμα πολιτικής και απαιτεί τη μέγιστη δυνατή κοινωνική νομιμοποίηση, ενώ σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί έργο μιας «μεταβατικής κυβέρνησης ειδικού σκοπού» όπως η σημερινή.