Το δεκασέλιδο υπόμνημα της Τρόϊκα αναφορικά με τα μέτρα που πρέπει να
υιοθετηθούν από τη χώρα μας, πριν από το νέο Πρόγραμμα και μετά από
αυτό, ως πολιτικές που πρέπει να το συνοδεύουν, είναι ένα κείμενο επί
του οποίου κανείς μπορεί να πει πολλά.
Ας επικεντρωθώ επί του παρόντος σε μερικές παρατηρήσεις.
Ξεκινώ με τις συμβολικού χαρακτήρα:
Η Κυβέρνηση μιας κυρίαρχης, δυτικής χώρας, που είναι μέλος της Ε.Ε ,
της Ο.Ν.Ε. & του ΝΑΤΟ, λαμβάνει από τους Δανειστές της, ένα
δεκασέλιδο κείμενο, διασάφησης, υποτίθεται, των επερχόμενων πολιτικών
στο πλαίσιο του Νέου Προγράμματος, που...
καλείται να εφαρμόσει και
επικυρώσει, μέσω της Βουλής της. Και αποδέχεται αυτή η Κυβέρνηση, να
μοιράσει στα μέλη του υπουργικού της συμβουλίου ένα τέτοιο κείμενο, το
οποίο δεν έχει συνταχθεί ή έστω μεταφραστεί στην επίσημη γλώσσα του
κράτους, του οποίου είναι Κυβέρνηση. Μοιράζεται δε σε υπουργούς και
στελέχη, στην αγγλική, ωσάν να μην έχουμε Διϋπουργική Συνεδρίαση υπό τον
Πρωθυπουργό της Ελλάδος, αλλά συνεδρίαση του Δ.Σ. κάποιας πολυεθνικής
πολυμετοχικής εταιρίας κάπου στο εξωτερικό.
Και να ήταν μόνο αυτό. Ανοίγοντας να διαβάσει κανείς αυτό το πόνημα,
μπας και καταλάβει τι εισηγήσεις υπάρχουν προς την ελληνική κυβέρνηση,
διαπιστώνει ότι σχεδόν οι μισές εισηγήσεις, είτε είναι αόριστες,
μεσσιανικού χαρακτήρα, παραδοχές της υπέρτατης αλήθειας της Τρόϊκα, είτε
έχουν κάπου, εντός της διατύπωσής τους, την περιβόητη φράση «to be
defined, to be determined». Και επ’ αυτού του κειμένου, γίνεται
κουβέντα, συγκροτούνται ομάδες εργασίας και διενεργούνται συναντήσεις.
Μόνο και μόνο για τα ανωτέρω δύο σημεία (κείμενο που δίδεται στα
Αγγλικά και μόνο & αοριστία προτάσεων) κάθε σοβαρή κυβέρνηση
κυρίαρχης χώρας με στοιχειώδη αυτοσεβασμό και επίγνωση της θέσης της
τόσο έναντι των δανειστών όσο κυρίως έναντι του λαού της, θα το
επέστρεφε πάραυτα πίσω με τον χαρακτηρισμό «ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ».
Πάμε όμως στη ουσία. Σε πολλά λέει τα αυτονόητα. Μπορεί να τα λέει
χωρίς ιδιαίτερες λεπτομέρειες, αλλά πάντως λέει πράγματα που εν πάσει
περιπτώσει, δεν είναι σατανικά, δεν είναι παράλογα και δεν νομίζω ότι
πρέπει χωρίς δεύτερη κουβέντα να τα απορρίψει κανείς. Λέει όμως και
κάποια άλλα, τα οποία γεννούν ερωτήματα. Σταχυολογώ μερικά.
- Γιατί, ενώ φαίνεται λογική (για λόγους οικονομίας κλίμακας και παρακολούθησης) η απαίτηση για να καθιερωθεί νομοθετικά ένα ταμείο επικουρικών συντάξεων, επιμένουν σε, γύρευε με τι δημοσιονομικό αποτέλεσμα, νομοθετική περικοπή των επικουρικών συντάξεων; Το έχουν μετρήσει άραγε, με μελέτη;
- Γιατί ο περιορισμός των εισακτέων στις παραγωγικές σχολές στρατού και σωμάτων ασφαλείας θα προσδώσει δημοσιονομική ωφέλεια; Μήπως διότι θα ενταθεί το πρόβλημα της αστυνόμευσης και της ασφάλειας και θα πάρουμε όλοι τις καραμπίνες και άρα θα εισπραχθεί περισσότερος ΦΠΑ από τις πωλήσεις όπλων;
- Γιατί συνιστά μέσο βελτίωσης της διαχείρισης των δημοσίων οικονομικών η ενίσχυση του ρόλου και της «ανεξαρτησίας» της ΕΛΣΤΑΤ; Φοβούνται κάτι και θέλουν να προστατεύσουν εκλεκτούς;
- Γιατί δεν μας λένε ποιο θα είναι το σχέδιο για την Αγροτική Τράπεζα (ΑΤΕ) αλλά το αφήνουν για ευθετότερο χρόνο να το διευκρινίσουν; Άραγε δεν ενδιαφέρονται για τις τύχες του πιστωτικού ιδρύματος εκείνου το οποίο έχει μέσω εμπράγματων εξασφαλίσεων (ενέχυρα ή προσημειώσεις υποθηκών) σχεδόν το σύνολο του αγροτικού και κτηνοτροφικού κεφαλαίου της χώρας; Ή μήπως ενδιαφέρονται τόσο πολύ, που θα τα κουβεντιάσουμε στο μιλητό και υπό άλλες καταστάσεις;
- Γιατί αφού η Τράπεζα της Ελλάδος και το Υπουργείο Οικονομικών θα κάνει τα πάντα για τη σωτηρία και διατήρηση του Τραπεζικού τομέα της χώρας, χρειάζεται επιπροσθέτως να νομοθετηθούν ειδικές ρυθμίσεις που να επιτρέπουν την μείωση αμοιβών προσωπικού στις Τράπεζες αλλά και ο περιορισμός προσωπικού (σ.σ. αλλιώς, απόλυση); Δεν θα είναι αρκετή η δημοσιονομική στήριξη, τα Core Tier, οι κοινές, μη έχουσες δικαίωμα ψήφου, μετοχές και τα άλλα μέτρα στήριξης; Γιατί;
- Τι θα προσδώσει η προσφορά, έτσι, σαν να λέμε βάλε δύο κιλά τυρί, από το κράτος, για ιδιωτικοποίηση δύο – τριών ΔΕΚΟ; Ποιες θα είναι αυτές; Με ποια κριτήρια θα επιλεγούν; Ποια ενδεχομένως η στρατηγική τους σημασία για τη χώρα; Ποιος ξέρει…! Ας τις βγάλουμε στο σφυρί και βλέπουμε. Τουλάχιστον θα φτιάξει το επενδυτικό κλίμα.
- Είναι καταπληκτικό ότι, ενώ τίθεται η αποδοχή της κυβέρνησης για την νομοθετική καθιέρωση της ελαστικοποίησης των μισθών, ως προαπαιτούμενο για το νέο Πρόγραμμα, οι καταπληκτικοί τύποι της Τρόϊκα, δεν είναι έτοιμοι να μας πουν πως και σε ποιο ύψος την εννοούν. Θα τα βρούμε μετά, λένε. Και τους ακούτε ακόμα;
- Αμ’ το άλλο; Θα μειώσουμε τις ασφαλιστικές εισφορές κατά 5% αλλά το πώς και το πότε, άδηλο.
- Για την απελευθέρωση των επαγγελμάτων θα έχετε ακούσει. Εκτός από τις τροποποιήσεις στα Νομοθετικά διατάγματα για την απελευθέρωση φορτηγών κλπ. εμένα μου κάνει εντύπωση γιατί θα αποτελέσει μέγιστο μέτρο δημοσιονομικής προσαρμογής και επιτυχίας δημοσιονομικού ελέγχου, η κατάργηση των κατώτατων αμοιβών δικηγόρων με παγία αντιμισθία. Δεν μιλώ για το ζήτημα της κατάργησης της χωρικότητας της κατά τόπο αρμοδιότητας κάθε δικηγορικού συλλόγου, μέτρο, που μαζί με την ελεύθερη ίδρυση δικηγορικών εταιριών, ουσιαστικά θα εκμηδενίσει τον χαρακτήρα του ελεύθερου επαγγελματία δικηγόρου στην επαρχία.
- Αφού μας λένε εμμέσως ότι θα πουλήσει η ΔΕΗ λιγνητικές μονάδες, μαθαίνουμε ότι η πώληση και υδροηλεκτρικών εργοστασίων, της ΔΕΗ βεβαίως – βεβαίως, θα δημιουργήσει ανταγωνισμό…! Α και μια και μιλάμε για ενέργεια. Θα αναθεωρηθεί το πλαίσιο υποστήριξης των Ανανεώσιμων πηγών Ενέργειας ώστε να μειωθεί η επίπτωσή στα δημόσια οικονομικά (Μήπως εννοούν την επιδότηση της κιλοβατώρας από ΑΠΕ;)
- Αύξηση αντικειμενικών αξιών κατά 25% αναδρομικά από 01/01/2012. Ε, το τέλος ακινήτων, να μη πω που θα φτάσει, έτσι;
- Και το κερασάκι. Οι μεγάλες περικοπές, έχουν σκεφτεί οι φωστήρες της Τρόϊκα, να γίνουν στην άμυνα (τώρα που θέλουμε υποτίθεται να κηρύξουμε ΑΟΖ και να εκμεταλλευτούμε τους υδρογονάνθρακες μας στην Α. Μεσόγειο), στην υγεία (όπου αντί να εισηγηθούν την ταχεία επαναπροώθηση 1 εκ λάθρο που επιβαρύνουν το σύστημα υγείας με τις ασθένειές τους, το ασφαλιστικό με την ανασφάλιστη εργασία τους κλπ, κλείνουν νοσοκομεία, δημιουργούν ελλείψεις προσωπικού και υλικών, υποβαθμίζουν και κάνουν ακριβότερη την παροχή υπηρεσιών υγείας για τον γενικό πληθυσμό) και από το κλείσιμο επιχειρήσεων του Δημοσίου (ΔΕΚΟ) και απόλυση προσωπικού (όπου οι έννοιες «ύφεση» και «ανεργία» είναι κάποιες φανταστικές έννοιες, που δεν σχετίζονται με αυτή την πολιτική, διότι κατά τους φωστήρες, οι απολυμένοι του Δημοσίου τάχαμου θα απορροφηθούν, ας πούμε, από τον Ιδιωτικό Τομέα. Σε κάποια άλλη ζωή ίσως…! Δεν υπάρχει Ιδιωτικός Τομέας στην Ελλάδα του 2012. Πέθανε ύστερα από 2 χρόνια λάθη και ανοησίες)
Με αυτά και με αυτά, θα ήθελα να σημειώσω και κάτι άλλο, σε πολιτικό επίπεδο.
Οι καλοί δανειστές, θα μας ζητήσουν δεσμεύσεις. Θα ζητήσουν
συνευθύνη. Θα ζητήσουν συνυπογραφές και υποταγή στα αόριστα,
ανεφάρμοστα, απροσδιόριστα και εντελώς καβαλημένα σχέδια και πολιτικές
τους, εις το διηνεκές;
Τότε ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έχει δύο επιλογές.
Η μία είναι να αφήσει να διαπραγματευτεί μόνος του ο άχρωμος
Πρωθυπουργός, ο άνθρωπος που μιλάει μεν ελληνικά, πλην όμως, αν όχι
απόλυτα, τουλάχιστον σε σημαντικό βαθμό, προστατεύει και συμφέροντα
ξένων. Και έτσι να πάρει αυτός το ανάθεμα. Άλλωστε, ένα αόριστο έγγραφο
δεσμεύσεων, αναφορικά με ένα αόριστο νέο Πρόγραμμα, αλλά με μια πολύ
ορισμένη και αρκούντως περιγραφική και λεπτομερή δανειακή σύμβαση, είναι
συνδυασμός που από μόνος του μπορεί να θάψει πολιτικές καριέρες. Με
μια τέτοια εξέλιξη, η Ελλάδα θα μείνει μεν κάπως ζωντανή για λίγο, αλλά ο
χρόνος της θα είναι μετρημένος από τις … Δάνειες Δυνάμεις και ο λαός
της θα παραμείνει σκυφτός και απογοητευμένος από τους πολιτικούς του που
δεν έδωσαν την μάχη, δεν δικαίωσαν τις προσδοκίες της, δεν έκαναν κάτι
άλλο, δεν έδωσαν ελπίδα, δεν έκαναν την υπέρβαση, δεν έδωσαν την
συμβολική μάχη έστω.
Η άλλη λύση είναι , να μαζέψει μόνος του, με τις δικές του δυνάμεις
και την αξία του, από αυτό το κατάπτυστο τελεσίγραφο των 10 σελίδων, τα
πέντε δέκα πράγματα που όντως είναι ορθά και λογικά, να βάλει μέσα το
δικό του οικονομικό μίγμα, να αναλύσει την πολιτική του, με στόχους και
χρονοδιαγράμματα, σε βάθος τετραετίας,, να κοτσάρει φαρδιά – πλατιά από
κάτω την υπογραφή του και να το στείλει στον Πρωθυπουργό, με ένα
σημείωμα: «Αυτό είναι κύριε Πρωθυπουργέ το πλαίσιο πολιτικής που
στηρίζω, επ’ αυτού μπορώ να δεσμευτώ και να υπογράψω έναντι των
Δανειστών, και αυτό θα θέσω στη βάσανο της κρίσης των πολιτών της χώρας
στις εκλογές που συμφωνήσαμε να γίνουν σύντομα». Τελεία και παύλα.
Να δει και ο κόσμος ότι όπου χρειάζεται υποχώρηση, λελογισμένες
κινήσεις τακτικής και διπλωματία, μπορεί να τις κάνει. Όπου όμως
χρειάζεται να μείνει ανυποχώρητος, μένει ανυποχώρητος και αντιδρά. Ας
κάνει μετά ο Πρωθυπουργός και οι Δανειστές ό,τι νομίζουν.
Κάθε δε άλλη προτροπή, παραίνεση, απειλή, εκβιασμό, ή προσβολή,
Δανειστών, Γερμανών, Γάλλων, Βησιγότθων, Τραπεζιτών, ή άλλων απλών,
ντόπιων και ξένων, σφουγγοκολαρίων όλων των ανωτέρω, να την γράφει εκεί
που δεν παίρνει μελάνι και να την επιστρέφει στον αποστολέα της ως
«ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ». Και όταν το κάνει, να φωνάζει δημοσιογράφους στη Συγγρού
και να το λέει ο ίδιος. Όχι με δελτίο Τύπου.
Μετά, ελάτε να μου πείτε για δημοσκοπήσεις, κομματική ισχύ,
κυβερνησιμότητα, συσπείρωση και αποφασιστικότητα. Και δείτε μετά τα
μάτια των συμπολιτών, συγχωριανών και συγκατοίκων σας, όταν
κουβεντιάζετε στο καφενείο ή στην αυλή του σπιτιού! Φλόγες θα πετούνε,
έτοιμοι θα είναι για μάχη και αγώνα να στήσουν πάλι από την αρχή την
αρχέγονη χώρα τους. Περήφανα, Ελληνικά, με το μέτωπο καθαρό, όρθιο …
