Η Ν.Δ. δεν χρειάζεται yes men
Στις 29 Νοεμβρίου του 2009 ο Αντώνης Σαμαράς πέτυχε μια ξεκάθαρη νίκη απέναντι στα συστήματα και στους κομματικούς παράγοντες. Ξεκίνησε με την καλύτερη παρακαταθήκη που είχε ξεκινήσει πρόεδρος της Ν.Δ. Είχε μαζί του, τον κόσμο της παράταξης. Το καλύτερο εφόδιο που μπορεί να έχει κανείς στο πολιτικό του «οπλοστάσιο». Από τότε, κύλισε μπόλικο νερό στο κομματικό αυλάκι. Έγιναν και λάθη, και μάλιστα πολλά. Ωστόσο, εκείνο που κράτησε πλειονότητα των στελεχών, ήταν το ΟΡΑΜΑ που είχε δώσει ο Σαμαράς, την ημέρα που παρουσίασε την εναλλακτική και κοστολογημένη πρόταση διακυβέρνησης στο «Ζάππειο 1»....
Δυστυχώς, και στην περίπτωση του σημερινού προέδρου της Ν.Δ., επιβεβαιώνεται, αυτό που λέγεται για τους ηγέτες. Ότι ακούνε και βλέπουν μόνο αυτά που δεν τους στεναχωρούν. Εμείς, εδώ στο parapolitika.gr, αποφασίσαμε από την προηγούμενη βδομάδα, να απευθυνόμαστε, δημόσια και με ειλικρίνεια, στον αρχηγό του μεγαλύτερου κόμματος της κεντροδεξιάς, χτυπώντας καμπανάκια, πριν να είναι αργά.Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο πρόεδρος της Ν.Δ., έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο περίγυρός του, υποεκτιμά τα πραγματικά δεδομένα. Αυτό έπραξαν και στην περίπτωση Καμμένου. Υποεκτίμησαν την ίδια την πραγματικότητα. Δύο μήνες πριν από την δημιουργία των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» παρέστησαν σε εκδήλωση στο κοσμικό κέντρο «Αντιμνημόνιο», χτυπώντας «παλαμάκια» στον Γιάννη Μανώλη, που σήμερα βρίζουν. Και, συνειδητά σ’ αυτή την εκδήλωση, εμείς δεν ήμασταν εκεί. Απείχαμε, γιατί και τότε, και σήμερα, θεωρούμε ότι η κρίση που αντιμετωπίζει ο τόπος δεν διαχειρίζεται, ούτε μέσα από ταβέρνες, ούτε μέσα από κλειστές παρέες.
Πρόεδρε, οι άνθρωποι που εσύ έχει εμπιστευτεί –πολύ τιμητικό για εκείνους- αποφεύγουν να κοιτάξουν κατάματα την πραγματικότητα. Αυτό έχει ως συνέπεια, να γίνονται συνεχώς λάθη, που κοστίζουν ακριβά στην προσπάθεια της Ν.Δ., να κυριαρχήσει στο υπό διάλυση κομματικό γίγνεσθαι. Τα πρόσωπα που βρίσκονται δίπλα ή παραδίπλα σου, αντιμετωπίζουν εδώ και καιρό στην καλύτερη περίπτωση ανταγωνιστικά το στελεχιακό δυναμικό του κόμματος. «Ποιος είναι αυτός», «μην σε φοβίζει ο άλλος» είναι μερικές από τις ατάκες που ακούγονται σχεδόν καθημερινά στους διαδρόμους της Συγγρού. Το ζητούμενο, για όλους αυτούς, δεν είναι το πώς θα καταφέρουν να αθροίσουν δυνάμεις, αλλά το πώς θα μπορέσουν να ισχυροποιήσουν την θέση τους, εντός του κόμματος. Αυτό δηλαδή, που δεν ενδιαφέρει κανέναν άλλον, πέραν του εαυτού τους.
Δυστυχώς, πρόεδρε, αυτή είναι η πραγματικότητα και πρέπει άμεσα να την αντικρίσεις κατάματα. Η Ν.Δ., όπως πολύ καλά γνωρίζεις, είναι το μεγαλύτερο κόμμα της κεντροδεξιάς, και για να λειτουργήσει αποτελεσματικά, χρειάζεται στελέχη με τόλμη, έτοιμα να θυσιάσουν εαυτούς. Δίπλα σου, χρειάζεσαι, όχι ευγενικούς συνοδοιπόρους, αλλά ανθρώπους που γνωρίζουν και σέβονται τη Ν.Δ. Στη μάχη που ετοιμάζεσαι να δώσεις, απαιτούνται στελέχη με ανοικτά μυαλά, που θα μπορούν να συνεργαστούν μεταξύ τους για την επίτευξη του κοινού στόχου. Χρειάζεσαι σταθερούς χαρακτήρες, που δεν αλλάζουν άποψη, κάθε εξάμηνο, βδομάδα ή εικοσιτετράωρο. Εν κατακλείδι, απαιτούνται άνθρωποι που θα αντιμετωπίζουν τη Ν.Δ., ως μεγάλο κόμμα, που δεν έχει να φοβηθεί κανένα, αρκεί να απευθύνεται στην κοινωνία, και όχι στους κομματικούς αυλοκόλακες.
Επειδή, ο Αντώνης Σαμαράς, φαίνεται ότι είναι εγκλωβισμένος στον συναισθηματισμό του, πριν να είναι αργά, οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι μ’ αυτή την ομάδα, δύσκολα θα μπορέσει να κερδίσει τη μεγαλύτερη εκλογική μάχη της μεταπολίτευσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΡΤΑΚΗΣ
