Η Συνομοσπονδία Αναπήρων και Θυμάτων Πολέμου Ελλάδας ανακοίνωσε ότι για πρώτη φορά τα μέλη της δεν θα συμμετέχουν στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου, θέλοντας να αντιδράσουν με τον δικό τους τρόπο στα σκληρά κυβερνητικά μέτρα που επιβάλλονται και προωθούνται.
«Εμείς οι ανάπηροι μαχητές αυτών των τελευταίων πολέμων συνεχιστές των προγόνων μας του 1821, αποφασίσαμε μέσω της Συνομοσπονδία Αναπήρων και Θυμάτων Πολέμου Ελλάδας –ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ- να μην παρελάσουμε, αντιδρώντας και εμείς στα σκληρά μέτρα που έχει πάρει η Κυβέρνηση εναντίον του Λαού μας και ειδικότερα των Συμπολεμιστών μας»
λέει χαρακτηριστικά η ανακοίνωσή τους.
Και αυτή η απαξίωση των συγκεκριμένων ανθρώπων, αποτελεί όνειδος για όσους πολιτικούς θα παρακολουθήσουν περιφρουρούμενοι από τις θέσεις των επισήμων την παρέλαση που γίνεται προς τιμήν ηρώων που απελευθέρωσαν την χώρα...
Τραγική ειρωνεία... στη φετινή επέτειο θα αποδοθούν τιμές ηρώων σε εκείνους που παρέδωσαν την χώρα σε κατοχή, ενώ αντιμετωπίζουν τους Έλληνες πολίτες ως εχθρούς... Η αθλιότητα των καιρών, αφού φθάσαμε στο σημείο να απαιτούν τιμές εκείνοι που παρέδωσαν (και δεν φύλαξαν) τις σύγχρονες Θερμοπύλες...
Αυτή η απαξίωση ανθρώπων που είναι μεστοί ήθους και πλήρωσαν στο ακέραιο το χρέος τους προς την πατρίδα, μου θύμισε έναν συγγενή μου, που νεαρός έτρεξε και στρατεύτηκε στον Ιερό Λόχο, για να πολεμήσει τους κατακτητές της πατρίδας του. Πολέμησε σε Τομπρούκ και Ελ Αλαμέιν, σκόρπισε τον τρόμο στους στρατιώτες του Χίτλερ που βρισκόντουσαν σε Ελληνικά νησιά, έδωσε όλο του το είναι για την πατρίδα και τους συμπατριώτες του.
Αρνήθηκε μετά τον πόλεμο να εκπαιδεύει Έλληνες στρατιώτες - καταδρομείς, για να πολεμήσουν Έλληνες στα βουνά της Ελλάδας και προτίμησε να κερδίσει το μεροκάματό του με τον δικό του ιδρώτα και το δικό του αίμα.
Γεμάτος με παράσημα ανδρείας και τιμής, όταν πληροφορήθηκε την είσοδο των Άγγλων στην Κύπρο, δεν δίστασε ούτε μια στιγμή και επέστρεψε όλα τα μετάλλια που του είχαν δώσει οι σύμμαχοι Άγγλοι, θεωρώντας πως δεν είναι δυνατόν να τιμάται από τους εχθρούς της πατρίδας και τους φονιάδες Ελλήνων. Έζησε σεμνά και αποτελούσε τιμή για την πόλη του, όταν στις επετείους παρήλαυνε φορτωμένος με μετάλλια...
Άνθρωποι σαν κι αυτόν, σήμερα αρνούνται να αποδώσουν τιμές στους σφαγείς και τους λεηλατούντες την χώρα. Αρνούνται να παρελάσουν μπροστά στους υπηρέτες των τραπεζών, στους ριψάσπιδες και τους νεοπατριώτες. Το δικαίωμα της άρνησης το έχουν κερδίσει με το αίμα τους και αυτή τους η άρνηση γίνεται φάρος - οδηγός για όλους εμάς, που πρέπει να σταθούμε και να ζυγίσουμε τι είδους πολίτες και ποιάς χώρας θέλουμε να είμαστε: πολίτες τιμητές ανδρείκελων μιάς χώρας υπό κατοχή ή πολίτες τιμητές ηρώων μιάς χώρας που ποτέ δεν έπαψε να αγωνίζεται για την ελευθερία;
