28 Αυγούστου 2012

Σαμαράς: θα ξεπεράσουμε όλα τα εμπόδια …


Ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς παρέστη σήμερα στο Μουσείο της Ακρόπολης, όπου πραγματοποιήθηκε η δημόσια παρουσίαση του ιστορικού Ασημένιου Κυπέλλου που απενεμήθη στον Σπύρο Λούη στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1896. Ακολουθεί ο χαιρετισμός του Πρωθυπουργού:....

«Θέλω να ευχαριστήσω, αφού σας καλωσορίσω κι εγώ όλους εδώ απόψε και να συγχαρώ το Ίδρυμα Νιάρχου για την πρωτοβουλία του να αγοράσει σε διεθνή δημοπρασία το Κύπελλο που ο πρώτος Ολυμπιονίκης μας Σπύρος Λούης κέρδισε στο αγώνισμα του Μαραθωνίου το 1896. Τότε ο Λούης μπήκε στην Ιστορία κερδίζοντας, πρώτος αυτός, το πρώτο ελληνικό άθλημα των Ολυμπιακών αγώνων, στην πρώτη τέλεσή τους, στην Αθήνα, το αυθεντικότερο άθλημα, εκείνο του Μαραθωνίου.
Την Οδύσσεια του μοναδικού αυτού και ιστορικού Κυπέλλου, θα σας την πουν άλλοι. Εγώ θα σας πω ένα πράγμα μόνο: για το συμβολισμό.
Γιατί είμαστε ο κατ’ εξοχήν λαός οι Έλληνες που ζούμε και σκεπτόμαστε με σύμβολα. Και γιατί η σημειολογία των συμβολισμών ήταν και η μεγάλη πνευματική συνεισφορά του Μιχαήλ Μπρεάλ, του μεγάλου διανοητή και φιλέλληνα που εμπνεύστηκε την αναβίωση του Μαραθωνίου και αθλοθέτησε το Κύπελλο αυτό. Που έτυχε να το κερδίσει Έλληνας, ο Σπύρος Λούης.
Σήμερα η Ελλάδα ολόκληρη μετέχει σε έναν καινούργιο «Μαραθώνιο».
Ένα αγώνισμα, που δοκιμάζει και τις αντοχές και τη θέληση του αθλητή.
Και που κερδίζεται το αγώνισμα αυτό και με την καρδιά και με το μυαλό.
Εμείς, λοιπόν, θα κερδίσουμε αυτόν τον «Μαραθώνιο». Θα ξεπεράσουμε όλα τα εμπόδια και θα πούμε στο τέλος το «νενικήκαμεν».
Το γεγονός ότι το Κύπελλο αυτό βρίσκεται σήμερα σε Ελληνικά χέρια, θα εκτεθεί στο Μουσείο της Ακρόπολης και τελικά θα βρει τη μόνιμη θέση του στο Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Νιάρχου στο Φάληρο, είναι ίσως κι αυτό ένας ακόμα συμβολισμός.
Ότι στην Ελλάδα επιστρέφει όχι μόνο το Κύπελλο του Πρώτου Ολυμπιονίκη, αλλά το ανίκητο εκείνο πνεύμα ενός λαού, που σε όλη την ιστορία του διακρίθηκε επειδή ήξερε ο λαός αυτός να κερδίζει Μαραθώνιους.
Συμβολίζει το κύπελλο αυτό το «νενικήκαμεν», που χρωστάμε για μιαν ακόμα φορά, στην Ιστορία μας, στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας».