● Οδηγούμαστε σε αφανισμό του έθνους μας, έτσι που σε 25 χρόνια δεν θα υπάρχει Ελληνικό έθνος
● Το ποσοστό γονιμότητας ανά γυναίκα είναι 1,4 αλλά για να διατηρηθεί ένας λαός θα πρέπει να ξεπερνά το 2,3
● Πρόκειται για σύγχρονη γενοκτονία...
από την Ελίνα Αναγνωστοπούλου
Τα νέα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα είναι απογοητευτικά. Σύμφωνα με τα στοιχεία τηςEurostat που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στις Βρυξέλλες, ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώθηκε κατά 70.000 άτομα τον τελευταίο μόνο χρόνο.
Πιο συγκεκριμένα, ο πληθυσμός της χώρας μας ανερχόταν σε 11,062 εκατομμύρια τον Ιανουάριο του 2013 ενώ ένα χρόνο μετά βρισκόταν στα 10,992 εκατομμύρια. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι δεν είναι μόνο μειωμένος ο ελληνικός πληθυσμός αλλά κι ο μέσος όρος ηλικίας της ανεβαίνει επικίνδυνα καθώς οι γεννήσεις στην Ελλάδα φέτος είναι ποσοστιαία από τις λιγότερες της Ευρώπης.
Κάθε κράτος έχει ως βασικούς σκοπούς να αυξήσει την έκτασή του, τον πληθυσμό του και να εξασφαλίσει την ευημερία των πολιτών του με τις παροχές του προς αυτούς. Το ελληνικό κράτος, λόγω της οικονομικής κρίσης και των προβλημάτων που υπάρχουν στη σχετική πολιτική διανύει μία εκ των χειρότερων εποχών συγκριτικώς χρονικά με περιόδους ειρήνης. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου σπαραγμού τα ποσοστά της φτώχειας, του υποσιτισμού και της εξαθλίωσης ήταν λίγο πιο αυξημένα σε σχέση με το παρόν.
Η ελληνική οικονομία έχει εδώ και πολλά χρόνια καταρρεύσει κι εμείς δεν αντιδρούμε. Ο οικονομικός κατακερματισμός είναι συνημμένος με την καθημερινότητά μας. Ωστόσο, έχει φτάσει εδώ και καιρό το πλήρωμα του χρόνου και πρέπει να σταματήσουμε να επιτρέπουμε τέτοιου είδους πολιτικές στην Ελλάδα μας.
Η θέση της Ελλάδας στον παγκόσμιο χάρτη είναι κάτι παραπάνω από κομβική αφού αποτελεί δίαυλο ένωσης της Δύσης με την Ανατολή και του Βορρά με το Νότο. Πρόκειται, λοιπόν για ένα πολιτισμικό και γεωπολιτικό σταυροδρόμι που θα μπορούσε να είναι αξιοποιήσιμο σε τομείς όπως τα ναυτιλιακά, τα τουριστικά και όχι μόνο, αφού και τα αγροτικά προϊόντα ευδοκιμούν χάρη στο εύκρατο κλίμα που έχουμε.
Η πολιτική που θα έπρεπε να ασκηθεί σε τέτοια θέματα θα ήταν δέον να είναι άκρως εθνωφελής και κατ’ επέκταση εθνοσωτήριος προκειμένου να ανακάμψει αφενός το ελληνικό πνεύμα, αφετέρου να αναστηλωθεί η Ελλάδα στην Ευρώπη και να είναι κυρία της ίδιας της της σύστασης.
Σε τόσο δύσκολους καιρούς είναι πρέπον να δίνουμε βάση στις ρίζες μας, να είμαστε πρωτίστως Έλληνες και έπειτα Ευρωπαίοι “υπήκοοι”.
Επειδή όμως αυτά εκλείπουν προς το παρόν, οδηγούμαστε σε αφανισμό του έθνους μας, του ελληνικού φύλου, του αρχαιότερου όλης της Ευρώπης. Οφείλουμε σε εμάς να προασπίσουμε τους βασικότερους θεσμούς του ελληνικού κράτους: την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια. Έτσι ακριβώς λοιπόν, η οικογένεια θα πρέπει να συνεχίσει να υφίσταται στο μέγιστο βαθμό παρά τις δυσχέρειες που υπάρχουν. Έχει προταθεί κατά καιρούς να υπάρξει υπουργείο σχετικό με την οικογένεια ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα υπογεννητικότητας όπως παραδείγματος χάρη τις διαδικασίες υιοθεσίας κλπ. Επιπλέον, θα ήταν ωφέλιμο η οικογένεια που φέρνει στον κόσμο ένα παιδί να ευνοείται στην πράξη κι όχι θεωρητικά από τις μεταρρυθμίσεις και τις φορολογικές επιβαρύνσεις που αφορούν στους τριτέκνους ή στους πολυτέκνους. Ας μην λησμονούμε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό διαζυγίων και κατά συνέπεια ανολοκλήρωτων γάμων οφείλεται σε αίτια οικονομικά.
Η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να πάψει να αντιμετωπίζει οικονομετρικά τους πολίτες της και να αποκτήσει πρόσωπο με ισχυρά κοινωνικά ερείσματα.
Εν ολίγοις, η μείωση του ελληνικού έθνους σε ποσοστιαίο επίπεδο οφείλεται κατ’ εξοχήν σε οικονομικής φύσης αίτια. Δεν υπάρχει υποδομή που να υποστηρίζει την ανάπτυξη του ελληνικού λαού. Λόγω της οικονομικής κρίσης ο προβληματισμός “μπαίνει σε δεύτερη μοίρα”.
Τι όμως αυτό που επιφυλάσσει όμως αυτή η πολιτική που ασκείται; Τα στοιχεία που έχουμε είναι αποθαρρυντικά. Αρκεί μόνο να παραθέσουμε ότι το ποσοστό γονιμότητας ανά γυναίκα είναι 1,4 στην Ελλάδα του 2014, όμως για να εξακολουθήσει να υφίσταται ένας λαός θα πρέπει το ποσοστό να είναι τουλάχιστον 2,3. Η ψαλίδα είναι τεράστια και δύσκολο να καλυφθεί από χρόνο σε χρόνο.
Με απλούς μαθηματικούς υπολογισμούς, ο αμιγής ελληνικός λαός που ομιλεί τη νέα ελληνική γλώσσα και πιστεύει στην Ορθοδοξία θα αφανιστεί σε 25 χρόνια. Θέση θα πάρει ο “ελληνισμός” με στοιχεία μουσουλμανισμού και λαογραφικά συστατικά γειτόνων χώρων, πολιτισμικό αμάλγαμα που δε θα θυμίζει Ελλάδα. Θα θυμίζει βαλκάνια, Ανατολή αλλά όχι Ελλάδα.
Ο συγκερασμός πολιτισμών σε κάθε ψυχή πατριώτη και εθνιστή δεν είναι θεμιτός. Θέλουμε μια Ελλάδα που να στηρίζει αυτούς που είναι Έλληνες στην ψυχή και στην καταγωγή πρώτα κι από το πλεόνασμά της (το αληθινό κι όχι το τεχνητό της Ελλάδας του success story) να φροντίζει τους μετανάστες που λαθραία έλαβαν ελληνική ιθαγένεια και διεκδικούν τα επιδόματα και τις φοροελαφρύνσεις που θα συνάδουν με τις ανάγκες τους. Θέλουμε τους Έλληνες να σταθούν στα πόδια τους, να γίνουν πάλι αυτάρκεις και ως λαός και ως κράτος.
Όσα βιώνουμε ως χώρα θυμίζουν μια γενοκτονία υποβεβλημένη με έμμεσο τρόπο: πολιτικά. Αξίζει να θυμηθούμε ότι σε εννέα χρόνια από τους Νεότουρκους έχασαν τη ζωή τους περίπου τριακόσιες χιλιάδες Πόντιοι. Κατά προσέγγιση: 35.000 άνθρωποι το χρόνο θανατώνονταν. Χαρακτηρίστηκε και αναγνωρίστηκε ως γενοκτονία. Έμεινε στη σύγχρονη ιστορία ως η γενοκτονία των Ποντίων.
Σε τι διαφέρει αυτό από τη σύγχρονη υπέρμετρη μείωση του ελληνικού πληθυσμού; Ουσιαστικά σε τίποτα. Ο τρόπος αφανισμού διαφέρει. Η ελληνική γενοκτονία είναι γεγονός. Τραγικό στοιχείο επίσης αποτελεί το γεγονός ότι πολλές ανθρώπινες απώλειες οφείλονται σε αυτοκτονίες. Τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σύγχρονες οικογένειες είναι καταστροφικά. Εξοντωτικά τόσο για την οικογένεια όσο και για την ψυχολογία των μελών της.
Αυτό είναι το success story της ελληνικής κυβέρνησης. Αυτό όμως που προκαλεί τους μεγαλύτερους προβληματισμούς είναι το γιατί δεν αντιδρούμε εφόσον όλα αυτά είναι γνωστά. Είναι καιρός να δηλώσουμε τη βούλησή μας και να λάβουμε θέση σε όλα τα παραπάνω σημαντικά ζητήματα που δεν αφορούν μόνο την επόμενη γενιά αλλά και τη συνέχιση του έθνους. Αποτελεί απόφαση ευθύνης, αποτελεί απόφαση που θα διαδραματίσει ρόλο στην ιστορία που θα γράψουν οι ιστοριογράφοι του μέλλοντος.
Οι Έλληνες πολίτες έρχονται ακόμη μια φορά αντιμέτωποι με κομβικά ζητήματα. Στην απειλή οφείλουμε να είμαστε συνασπισμένοι. Αρμόζει να βάλουμε σε προτεραιότητα το εθνικό συμφέρον. Πρέπει να εμποδίσουμε τη μείωση του πληθυσμού. Το κράτος οφείλει να είναι αρωγός στην προσπάθεια αυτή με το να παρέχει ελαφρύνσεις στις πολυμελείς οικογένειες.
