23 Ιανουαρίου 2015

Όταν πολεμάμε δεν γκρινιάζουμε

 
Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Υποψήφιου Βουλευτή της ΝΔ στη Β΄ Πειραιά
   
Ας πάρουμε αυτή τη μάχη με επιμονή κι αξιοπρέπεια κι ύστερα, μαζί, θα ζητήσουμε τα ρέστα για τα όποια λάθη. Η αποχή είναι συνενοχή. Η ψήφος σε δεκανίκια του ΣΥΡΙΖΑ είναι μαχαιριά στην Πατρίδα....


Τι θα γίνει την Κυριακή, αδέρφια; Δεν ξέρω, δεν έχω κληρονομικό χάρισμα. Ξέρω μόνο αυτό που βλέπω κι ακούω, έχοντας μιλήσει με χιλιάδες ανθρώπους αυτό τον καιρό και μπορώ να αποτυπώσω την εικόνα. Ακούω συνεχώς διάφορους που λένε πως θα βγει ο ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία/Καπετάν Τόλιος, διότι έτσι άκουσαν στην τηλεόραση κι έτσι λένε οι δημοσκόποι.
Στο παράλληλο σύμπαν, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, Πρόεδρος της ΝΔ είναι από το 2009 η Ντόρα, το 2007 ο Βενιζέλος συνέτριψε τον τουρίστα κωπηλάτη, δρομέα, ποδηλάτη και junkie των αιθουσών τράνζιτ, Γιώργο Παπανδρέου και στις εκλογές του 2012 κέρδισε ο Τσίπρας με 6,5% διαφορά. Θυμηθείτε. Αυτά λέγανε οι δημοσκόποι, οι ίδιοι που κάποτε ενεφάνιζαν με διψήφια ποσοστά τους Γλυκολόγους Ανταλλακτικούς/VMRO, που τελικά ψώνισαν από σβέρκο.
Και να ρωτήσω κάτι άλλο. Ρε σεις, πόσους ξέρετε στο περιβάλλον σας που θα ψηφίζουν Ποτάμι; Με το ντουφέκι και το κυάλι ψάχνω αλλά φευ, μόνο για κάτι υποψήφιους του Σταύρακα είμαι σίγουρος πως θα ψηφίζουν τον εαυτό τους.
Ρωτάω και τους φίλους μου αν ξέρουν κανά ποταμίσιο μπακακάκι, που να λιάζεται στα νούφαρα της όχθης αλλά κι αυτοί ξύνουν το κεφάλι τους. Εντάξει, οι χρυσαυγίτες ψηφοφόροι κάνουν κάλυψη, απόκρυψη, παραλλαγή. Μούγκα, για τον φόβο των Ιουδαίων και της κ. Κλάππα αλλά οι ποταμίσιοι γιατί να κρύβονται; Χρωστάνε;
Τι θέλω να πω; Μπορεί να κάνω τεράστιο λάθος, να υπάρχει ένα βουβό υπόγειο κύμα πολλών ψηφοφόρων, με πολιτικό αυτοκτονικό ιδεασμό, που μικροί τους άρεσε το σενάριο του Mad Max και θέλουν να δουν τι θα γίνει άμα πατήσουν το κόκκινο κουμπί της χώρας.
Εμένα πάντως μου μυρίζει πάλι χειραγώγηση, πολύ περισσότερο όταν βλέπω τα ανάποδα ψαλίδια και τα βαρελάκια που κάνουν οι επικοινωνιακοί βραχίονες των μπετατζήδων εναντίον της ΝΔ. Βέβαια, αυτά θα τα πούμε μετά τις εκλογές, γιατί τότε που έπρεπε δεν τους τραβήξαμε την πρίζα να εξυγιανθεί η χώρα. Τώρα προσπαθούν να πιάσουν πόρτα για τον ενδεχόμενο Χειμώνα των νεοκομμουνιστών τυχοδιωκτών της Κουμουνδούρου.
Πάντως στους δρόμους της Β’ Πειραιά δεν συναντάω κανένα αέρα στα πανιά του μεγαλύτερου εκ των τριών (3) ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ξέρω, μπορεί επειδή είμαι αγριόφατσα, να φοβούνται και να μην μου το μαρτυράνε αλλά πάντως πιο πολύ ενθουσιασμό και πάθος έχω δει σε εννιάμερα μακαρίτη ή σε αγώνα μπριτζ, παρά σε πολίτες για την υποτιθέμενη υπεροχή του ΣΥΡΙΖΑ. Κυριακή κοντή γιορτή.
Αυτό που σίγουρα βλέπω είναι την στωϊκότητα και κατανόηση των δικών μας ανθρώπων, τα παράπονα τους για τα λάθη μας, μαζί όμως με τον προβληματισμό, τον φόβο για το άγνωστο που εκπροσωπεί ο τυχοδιωκτισμός και ερασιτεχνισμός του Τσίπρα και των επίδοξων κομμισαρίων του.
Έχουμε ως την τελευταία στιγμή μεγάλα περιθώρια γι’ αυτό που λέμε «συσπείρωσης κάλπης». Η Κουμουνδούρου παρακαλάει ακόμη και να ρίξει χιόνι ώστε οι μεγάλοι άνθρωποι να κάτσουν σπίτι, παρακαλάει οι δεξιοί, οι συντηρητικοί κεντρώοι, οι νοικοκυραίοι, να κάτσουν σπίτι από αδιαφορία, θυμό, ώστε να μπορέσουν να νικήσουν τα Εξάρχεια δια της παραλείψεως.
Μπαίνοντας σε σπίτια, μικρομάγαζα ή και σε κάποιες από τις λίγες μεγάλες αληθινές παραγωγικές επιχειρήσεις που αντέχουν, συζητώντας στο πεζοδρόμιο ή στο γραφείο, καταλήγω πάντα στο ίδιο συμπέρασμα: οι άνθρωποι μας, οι αληθινοί πολίτες, υποεκπροσωπούνται.
Η Δεξιά και το αληθινό Κέντρο της Ιστορίας, που συγκροτούν τον αληθινό κόσμο των αστικών εθνικών κι αυτονόητα δημοκρατικών αξιών, έχουν ανάγκη από φωνή αντίστοιχη τους, που να προέρχεται από την ίδια τους την σάρκα.
Δεν θα κουραστώ να το λέω, η Δεξιά, η μεγάλη φιλελεύθερη πατριωτική παράταξη ή θα είναι λαϊκή ή δεν θα υπάρχει. Άλλωστε, όλοι οι μυλόρδοι της χώρας δεν γεμίζουν δέκα λεωφορεία. Οπότε τι συζητάμε; Κι άλλο λαϊκός, άλλο ευτελής κι ελαφρολαϊκός. Οι αληθινοί λαϊκοί άνθρωποι είναι σοβαροί, μετρημένοι, πατριώτες, νοικοκύρηδες καλοί γονείς και πιστοί φίλοι, εργατικοί. Δεν αγαπούν τα φρου φρου κι αρώματα. Και έτσι, από τέτοιο καλούπι γονιών, συχνά βγαίνει η αυριανή πολιτική, επιστημονική και επιχειρηματική ηγεσία. Πάντως κατά κανόνα, αν όχι μια γενιά, το πολύ δυο γενιές πίσω θα βρεις απλούς ανθρώπους, συχνά χειρώνακτες ακόμη και στα «τζάκια».
Αυτοί οι άνθρωποι, που είναι οι θεματοφύλακες της αληθινής Ελλάδας, είναι η καρδιά αλλά κι η ραχοκοκκαλιά της παράταξης.
Χρειάζονται λοιπόν εκπροσώπηση αντίστοιχη τους. Κάντε λοιπόν επιλογές με καρδιά αλλά και μυαλό. Στην Βουλή στείλτε προκινδυνεύοντες, με ένσημα, συνέπεια. Διαβάστε, σκεφθείτε, κρίνετε. Αν κάποιος καταλήξετε πως είναι καλύτερος από μένα ή τον Χ, να τον προτιμήσετε χωρίς δισταγμό. Αν όχι, τότε κάντε αυτό που πρέπει.
Χρειάζεται πανστρατιά, χωρίς γκρίνια, γιατί στην έφοδο, στην πρώτη γραμμή, δεν γκρινιάζουμε. Ας πάρουμε αυτή τη μάχη με επιμονή κι αξιοπρέπεια κι ύστερα, μαζί, θα ζητήσουμε τα ρέστα για τα όποια λάθη. Η αποχή είναι συνενοχή. Η ψήφος σε δεκανίκια του ΣΥΡΙΖΑ είναι μαχαιριά στην Πατρίδα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κρύβει την μηδενιστική, τυχοδιωκτική και βλαπτική συμφέροντα αντζέντα του. Μην χαλαρώνετε και περνάτε ντούκου το προφανές, ψηφίζοντας κάποιους με την χαζή ελπίδα πως …δεν θα κάνουν όσα λένε. Άμα φαίνεται σαν πάπια, μιλάει σαν πάπια και περπατάει σαν πάπια, τότε προφανώς είναι πάπια. Μιλάνε σαν φρικιά κι αριστεριστές, μοιάζουν φρικιά κι αριστεριστές, εξαγγέλουν προγραμματικές τερατολογίες ως φρικιά κι αριστεριστές. Δεν μοιάζουν, αυτό είναι, φρικιά κι αριστεριστές. Το γράφουν στο κούτελο κι απλά πουλάνε τζάμπα παροχολογία αλλά η μισή τους αντζέντα είναι μισελληνική, μηδενιστική, εχθρική στους εθνικούς πυλώνες, τις Ένοπλες Δυνάμεις, τα Σώματα Ασφαλείας, την Εκκλησία, τα εθνικά θέματα και στην οικονομία της Αγίας Βενεζουέλας το κάγκελο. Ο κάθε Βαρουφάκης μιλάει για θάνατο, αν δεν πετύχει ο χαζός εκβιασμός. Εννοεί τον δικό μας θάνατο, διότι αυτός θα είναι στην έδρα του στην Αμερική και θα δίνει συνεντεύξεις, όσο εμείς θα παλεύουμε με τα καουμποϊλίκια των Κουμουνδουραίων ψιλοκομμισαρίων. Όταν πολεμάμε, δεν γκρινιάζουμε. Σύνεση, σκέψη, συμμετοχή και στείλτε αυτούς που θεωρείτε τους καλύτερους εκπροσώπους σας για την πιο ζόρικη περίοδο της Πατρίδας από το 1974.