Μπροστά στο «εγώ» που εκπέμπουν, ακόμα και το τέρας του λαϊκισμού που μαστιγώνει σήμερα τη χώρα, τους φαίνεται μικρότερος κίνδυνος από το να παραμείνει ο Σαμαράς Αρχηγός τους. Βλέπετε ο Σαμαράς είχε πάντα το σωστό κριτήριο: την Πατρίδα. Ενώ εκείνοι το αιώνια λαθεμένο: τη πάρτη τους....
Όλοι τους ξέραμε. Και όσοι δεν τους γνωρίζαμε, τους μάθαμε. Είναι εκείνοι που ο Σαμαράς δεν έκανε Υπουργούς. Και είναι και οι άλλοι, που τους έβγαλε από Υπουργούς. Ή που έμειναν εκτός Βουλής. Και δεν του το συγχώρεσαν ποτέ, οι αφιλότιμοι… Ξέχασα και εκείνον, που μόνο Πάπα της Ρώμης δεν τον έκανε ο Σαμαράς, και σήμερα τρέχει από κανάλι σε κανάλι βρίζοντας τον ευεργέτη του. Καλά, αυτός θα μείνει στην ιστορία για το αυτογκόλ του. Γιατί ποιος βουλευτής, όταν έρθει η ώρα να φύγει ο Σαμαράς, θα πάει με έναν δελφίνο που έκανε την αχαριστία επιστήμη;
Όλοι μαζί, λοιπόν, οι σημερινοί αυτοί βουλευτές φθάνουν – δεν φθάνουν τους δέκα. Και κανείς, τέτοιες μέρες κιόλας που η αγωνία για το αύριο του τόπου χτυπάει ταβάνι, δεν θα τους έδινε σημασία, αν δεν είχαν κάνει σκοπό ζωής να τροφοδοτούν νύχτα – μέρα το διαδίκτυο για τις ευθύνες…του Σαμαρά.
Το ότι ο Σαμαράς μας κράτησε στο Ευρώ και μας έσωσε από τη βέβαιη χρεοκοπία, δεν μετράει για αυτές τις μνημειώδεις προσωπικότητες. Το ότι ξανάδωσε στην Ελλάδα τη χαμένη της αξιοπιστία, δεν σημαίνει τίποτα για αυτούς που ζουν και αναπνέουν μόνο για το δικό του «εγώ». Το ότι ο Σαμαράς σκότωσε το δράκο των ελλειμμάτων και έφερε για πρώτη φορά ύστερα από 7 χρόνια ανάπτυξη στον τόπο, ούτε αυτό μπαίνει στο λογαριασμό αυτών των γιγάντων της πολιτικής. Ούτε και πέρασε βέβαια απ΄το μυαλό τους ότι ο Σαμαράς είναι ο πρώτος αρχηγός της ΝΔ που επανέφερε το κόμμα του στην εξουσία στα 2,5 μόλις χρόνια μετά από τη βαριά πολιτική ήττα του 2009. Ούτε και συνειδητοποίησαν όλοι αυτοί οι δήθεν ξεχωριστοί αστέρες, ότι παρά την απίστευτη λιτότητα της διακυβέρνησης Σαμαρά, η παράταξη αυτή (και αυτό ρεκόρ…), έχασε μόνον 1,8% από τα προηγούμενα ποσοστά της. Όλα αυτά τα ασήμαντα γι΄αυτές τις προσωπικότητες τις τόσο σημαντικές της παράταξης, είναι προφανώς άσχετες λεπτομέρειες. Ο εαυτούλης μας να είναι καλά, το «εγώ» μας να επιπλέει κι ας γέμισε η θάλασσα σκατά, η πάρτη μας μετράει και το μικροκομματικό μας μέλλον. Για την Ελλάδα καμία σκέψη, καμία αγωνία, καμία ρυτίδα, καμία τύψη, καμία ερινύα… Τι κι αν ο Τσίπρας προσεύχεται το φαρμάκι της εσωστρέφειας να διαλύσει τη ΝΔ; Για να κερδίσει ο ίδιος χρόνο και να κάνει τις μανούβρες του χωρίς αντίπαλο… Τι κι αν γνωρίζουν ότι έτσι και φύγει ο Σαμαράς, οι Ευρωπαίοι θα ψάχνουν με το κιάλι να βρουν με ποιόν να συνεννοηθούν, μόλις ο Σύριζα διαλύσει τελειωτικά την Πατρίδα;
Θα μου πείτε το «εμείς» θέλει θάρρος, ενώ το «εγώ» θράσος. Να θυμίσω ότι όλα αυτά τα «παλληκάρια», στις επίσημες κομματικές τους συνάξεις, δεν τόλμησαν θεσμικά να αμφισβητήσουν τον Αρχηγό τους.
Μπροστά στο «εγώ» που εκπέμπουν, ακόμα και το τέρας του λαϊκισμού που μαστιγώνει σήμερα τη χώρα, τους φαίνεται μικρότερος κίνδυνος από το να παραμείνει ο Σαμαράς Αρχηγός τους. Βλέπετε ο Σαμαράς είχε πάντα το σωστό κριτήριο: την Πατρίδα. Ενώ εκείνοι το αιώνια λαθεμένο: τη πάρτη τους.
Εμείς το ξέρουμε: δύσκολη υπόθεση η αγάπη για την Πατρίδα.
Εκείνοι ας το μάθουν: σε λίγο θα κρύβονται!
ΚΑΙΡΟΝ ΓΝΩΘΙ
