Όλοι γνωρίζουν ότι η μάχη στις κάλπες δίνεται μέχρι να κλείσει. Κι όλοι ξέρουν ότι στις προηγούμενες αναμετρήσεις μεταξύ κομμάτων αυτοί που ρύθμιζαν το αποτέλεσμα ήταν οι ψηφοφόροι της λεγόμενης «χαλαρής ψήφου». Δηλαδή εκείνοι που...
δεν καίγονται να πάνε στην κάλπη ή που όταν πάνε δεν τρελαίνονται με την επιλογή που κάνουν και ρίχνουν ό,τι κάτσει.
Είναι κι εκείνοι που ξενυχτάνε και την άλλη μέρα δεν ξέρουν καν αν θα ξυπνήσουν για να ψηφίσουν. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι οι κεντρώοι ή οι δεξιοί, γιατί οι αριστεροί πάνε ο κόσμος να χαλάσει. Κάπως έτσι ηττήθηκε κατά κράτος η ΝΔ στις προηγούμενες εκλογές. Διότι η χαλαρή ψήφος παραήταν χαλαρή ενώ και η αποχή από εκείνους που δεν καίγονται να ψηφίσουν πολύ μεγάλη.
Τώρα όμως δεν ψηφίζουμε για κόμματα. Δεν είναι ο Σαμαράς, ο Τσίπρας ή ο Βενιζέλος. Η σημερινή ψήφος είναι η πιο κρίσιμη της μεταπολίτευσης γιατί απλά δεν σχετίζεται με κόμματα. Τώρα ψηφίζουμε για την Ελλάδα, όσο οργισμένοι κι αν είμαστε για το τι έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια, δεν μπορεί η οργή να μας κάνει είτε να ψηφίσουμε «όχι» είτε να μην πατήσουμε στην κάλπη.
Το διακύβευμα είναι τόσο μεγάλο που ούτε η χαλαρή ψήφος πρέπει να μείνει χαλαρή ούτε και αυτή η περιβόητη «σιωπηρή πλειοψηφία» πρέπει να συνεχίσει να παραμένει βουβή. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να στερήσει από τη χώρα την ελπίδα για κάτι καλύτερο αλλά κυρίως για όσα κατέκτησε εδώ και δεκαετίες. Αν λοιπόν οι δεξιοί, οι κεντρώοι και οι αριστεροί που πιστεύουν στην Ευρώπη μείνουν και τώρα σιωπηροί θα έχουν διαπράξει ένα μεγάλο έγκλημα κατά της Ελλάδας. Θα έχουν αφήσει τους αριστερούς ή τους σφόδρα οργισμένους με την Ευρώπη, τα μνημόνια, το πολιτικό σύστημα, να κυριαρχήσουν. Θα αφήσουν μια μειοψηφία να αποφασίσει αν θα πάμε στη δραχμή ή όχι. Δεν πρέπει να το αφήσουμε να περάσει αυτό. Πρέπει να δοθεί μια απάντηση σε όσους σαμποτάρουν την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Και η απάντηση αυτή πρέπει να δοθεί με μαζική συμμετοχή όσων πιστεύουν πράγματι στην Ευρώπη.
Και όσοι θα ψηφίσουν πρέπει να ξέρουν ένα και μόνο πράγμα: Τίποτε δεν είναι δεδομένο από εδώ και στο εξής: Ούτε η Ευρώπη, ούτε το κοινό νόμισμα, ούτε το ΕΣΠΑ ή οι επιδοτήσεις. Κοροϊδεύουν τον εαυτό τους όσοι πιστεύουν ότι ψηφίζοντας «όχι» αντιδρούν στον εκβιασμό και τον εκφοβισμό και δεν θέτουν σε κίνδυνο τη θέση της Ελλάδας στο ευρώ.
Γι’ αυτό λοιπόν η σιωπηρή πλειοψηφία πρέπει να μιλήσει τώρα για να μη γίνει συνεργός στο έγκλημα κατά της πατρίδας. Και η χαλαρή ψήφος πρέπει να ξυπνήσει και να πάει να ψηφίσει. Μόνο τότε έχει ελπίδα το «ναι». Έχει ελπίδα η χώρα να ξανασταθεί στα πόδια της.
