Μια μικρή ιστοριούλα που μπορεί να φανεί σοφή στην εποχή μας και φυσικά
Η ιστορία είναι φανταστική και κάθε ομοιότητα με γεγονότα τυχαία !!!
Βλέπουμε το γάιδαρο να ψάχνει για τροφή σε ένα κατεστραμμένο τοπίο που όλα είναι στάχτη.
Ο γάιδαρος πεινάει ,αλλά μάταια ψάχνει , και περπάτα με το κεφάλι κάτω σκεπτικός, προσπαθώντας να βρει τι να κάνει , ώστε να επιβιώσει ;
Ξαφνικά συναντά ένα γεράκι που του λέει ¨ κρύψου έρχεται καταιγίδα θα πέσουν κεραυνοί ¨ και του απαντά ο γάιδαρος… τι από την πείνα να ψοφήσω τι από κεραυνό δεν θα αλλάξει κάτι ,αλλά γιατί εσύ ένα τόσο δυνατό αρπακτικό ενδιαφέρεσαι για μένα μήπως υπάρχει κάποιος άλλος λόγος ;
Μεγάλο το ενδιαφέρον σου αλλά σε ευχαριστώ δεν θα αλλάξω την απόφαση μου , βλέπεις σαν γάιδαρος γεννήθηκα στη Ρούμελη.
Και δεν σκιάζομαι σαν τους ένδοξους Ρουμελιώτες της τον Αθ. Διάκο τον Βελουχιώτη και τόσους άλλους .
Βλέπεις αν και γάιδαρος κάτι πήρα και εγώ από τους ανθρώπους που με τάισαν και με πότισαν.
Έμαθα παλιό γεράκι να σέβομαι το νερό που ήπια και ότι υπάρχουν πράγματα και αξίες που δεν αρπάζονται η αγοράζονται σ’ αυτόν το κόσμο …..
"Παράξενο !!! Aλλά στο επόμενο μυθιστόρημα θα μιλήσουμε για τον ένδοξο «Μακρυγιάννη»
Και τα προσωπικά δεδομένα με Φώτο στις παραλίες τις τότε εποχής" !!!
