Τον τελευταίο μήνα, δυο στελέχη της Κυβέρνησης άνοιξαν μέτωπα με κοινωνικές ομάδες, και βρέθηκαν στο επίκεντρο της ειδησεογραφίας: Ο Γιάννης Ραγκούσης και ο Ηλίας Μόσιαλος. Ο Υπουργός Υποδομών στάθηκε απέναντι στους ιδιοκτήτες ταξί, και ο Υπουργός Επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος «σφυροκοπεί» τους δημοσίους υπαλλήλους.
Η εξέλιξη των δυο μετώπων είχε διαφορετικό περιεχόμενο. Η κόντρα Ραγκούση-ιδιοκτητών ταξί είχε ολέθριες συνέπειες για τον ελληνικό τουρισμό και την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό, σε μια δύσκολη συγκυρία. Μπορεί απέναντι στους απεργούς να βρέθηκε σχεδόν ολόκληρη η ελληνική κοινωνία, οι χειρισμοί του άλλοτε «δεξιού χεριού» του Γιώργου Παπανδρέου όμως, ήταν επιεικώς ατυχείς. Και μάλλον δεν είναι τυχαία δεδομένα, ούτε η δυσφορία του Μεγάρου Μαξίμου, αλλά ούτε και η «εξέγερση» της ΠΑΣΚΕ κατά του υπουργού της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Στην περίπτωση του μετώπου Μόσιαλος-δημόσιοι υπάλληλοι, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επέλεξε να κινηθεί μεθοδικά και έξυπνα. «Σήκωσε» το θέμα όσο χρειαζόταν, για να κερδίσει επίσης τη στήριξη της κοινωνίας, που δεν είναι θετικά διακείμενη απέναντι στους δημοσίους υπαλλήλους. Προκάλεσε ρήγμα στο εσωτερικό της ΠΑΣΚΕ, με τους εφοριακούς να «αδειάζουν» τον Σπύρο Παπασπύρο. Και υποχρέωσε, τελικά, τον πρόεδρο της ΑΔΕΔΥ, να… ανακαλέσει τα περί «λευκής απεργίας» από την είσπραξη φόρων.
Η διαφορά αντίληψης περί της πολιτικής, ανάμεσα στον Ηλία Μόσιαλο και τον Γιάννη Ραγκούση, εξηγεί πλήρως γιατί το Μέγαρο Μαξίμου είναι περισσότερο αισιόδοξο για την αποτελεσματικότητα του σημερινού κυβερνητικού σχήματος, σε σχέση με το παρελθόν. Τότε που ο σημερινός Υπουργός Υποδομών είχε την ευθύνη του συντονισμού, με τα… γνωστά αποτελέσματα.
