Πολιτικά χαρακτηριστικά παίρνουν σιγά σιγά τα στρατόπεδα στο ΠΑΣΟΚ ενόψει της εκλογής της νέας ηγεσίας του.
- Ο Λοβέρδος λέει ότι θα γίνει «μακελειό» αν κάποιος πειράξει τον
ΓΑΠ. Διότι επιχειρεί (με άκομψο τρόπο) να προσεταιριστεί τα στελέχη
επιρροής του ΓΑΠ.
- Ο Χρυσοχοΐδης κάνει αυτοκριτική ότι δεν διάβασε το μνημόνιο και
αυτό ήταν τεράστιο λάθος του. Διότι (όπως και η Κατσέλη που παραδέχθηκε
ότι της έδωσαν περιθώριο τρεις ώρες να το διαβάσει…) διαμορφώνει
αντιμνημονιακό προφίλ ως προς το σύστημα που ζητάει να τον εγκρίνει, ενώ
γίνεται ρεζίλι στον κόσμο που ζητάει να τον ψηφίσει.
- Ο Βενιζέλος ασχολείται με το PSI, δηλαδή με την συνέχιση και την
ένταση της σημερινής (μνημονιακής) πολιτικής. Διότι λειτουργεί με όρους
συνέχειας και επιβολής της υφιστάμενης εξουσίας και δεν έχει ανατρεπτική
αντίληψη.
Προφανώς όλα αυτά απηχούν εσωκομματικές τακτικές των υποψηφίων
προέδρων, και γι’ αυτό οι πολίτες (που τα καταλαβαίνουν) «δεν τσιμπούν» –
όποιος θέλει ας δει τα σχόλια στο twitter για τον Χρυσοχοϊδη, που
υποχρεώθηκε σε διευκρινιστική δήλωση ότι το μεγαλύτερο λάθος που έκανε
ήταν πως δεν διάβασε το μνημόνιο. Όμως βλέπουμε πως θα κινηθούν οι
κύριοι υποψήφιοι. Για παράδειγμα ο Βενιζέλος εμμένει στο ότι δεν
ασχολείται με τα εσωκομματικά και ελπίζει ότι του αρκεί η ομάδα που έχει
συγκεντρώσει και τα λάθη των άλλων υποψηφίων. Θεωρεί δε ότι όποιος
σήμερα ανακατεύεται με το θέμα της διαδοχής, θα καεί.
Ο Λοβέρδος, που δεν έχει οργανωτικές δυνάμεις, επιχειρεί να
«δανειστεί» τις δυνάμεις των παπανδρεϊκών που ξέρουν πολύ καλά αυτό το
παιχνίδι. Η επιλογή κρύβει δύο ρίσκα: αφενός δεν έχει πολιτικά
χαρακτηριστικά και αφετέρου τον εμφανίζει να ταυτίζεται με το πιο
αρνητικά φορτισμένο πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ, που βρίσκεται σε πολιτική
αποδρομή. Υπενθυμίζεται ότι ο Λοβέρδος είχε το προφίλ του πλέον
μνημονιακού υπουργού, οπότε τώρα είναι σαν να πατά σε δύο βάρκες.
Αντίθετα ο Χρυσοχοΐδης επιχειρεί να τοποθετηθεί εδώ και καιρό
πολιτικά και μάλιστα στο αντιμνημονιακό μπλοκ – γι’ αυτό και οι
τελευταίες «παράταιρες» δηλώσεις και η αυτοκριτική.
Η κρίσιμη ερώτηση: η «ψυχή» του ΠΑΣΟΚ είναι αντιμνημονιακή; Αν είναι,
ο Χρυσοχοΐδης θα κερδίσει (και θα «ψαρέψει» ανάμεσα στους
παπανδρεϊκούς).
Και το δεύτερο ερώτημα είναι: μπορεί να «παντρευτούν» ο
αντιμνημονιακός λόγος του Χρυσοχοϊδη με το άνοιγμα του (πολιτικά
μνημονιακού) Λοβέρδου στον ΓΑΠ; Αν ναι, θα βγει ο νικητής των εκλογών.
Ραγκούσης υπέρ Λοβέρδου, εναντίον βουλευτών ΠΑΣΟΚ
Η έλλειψη πολιτικού κέντρου οδηγεί σε πλήρη διάλυση το ΠΑΣΟΚ. Μετά
τον Σκανδαλίδη (που ζήτησε εκ μέρους του Βενιζέλου η Κοινοβουλευτική
Ομάδα να εκλέξει τώρα νέο αρχηγό), ήρθε ο Ραγκούσης που τα βάζει με τους
βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και στηρίζει τον Λοβέρδο.
Στη δήλωσή του ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας ανοίγει έως και
θέμα νέου κόμματος ή αποχώρησης από το ΠΑΣΟΚ προκειμένου να μην
ταυτιστεί με τους «βραδυπορούντες» βουλευτές. Η δήλωση έχει ως εξής:
«Σέβομαι το αναφαίρετο δικαίωμα κάθε επαγγελματικής ομάδας να επιδιώκει την υπεράσπιση των συμφερόντων των μελών της.
Σέβομαι το αναφαίρετο δικαίωμα του βουλευτή να αποφασίζει όπως αυτός κρίνει.
Αποτελεί, όμως, και δικό μου αναφαίρετο δικαίωμα να μην μπορώ να
δικαιολογήσω την κοινοβουλευτική απόφαση που βάζει το συμφέρον 12.000
επαγγελματιών πάνω από το κοινωνικό συμφέρον, πάνω από το συμφέρον 11
εκατομμυρίων Ελλήνων.
Αποτελεί και δικό μου αναφαίρετο δικαίωμα να πιστεύω βαθιά πως, αν η
χώρα μας παραμείνει κι άλλο εγκλωβισμένη στο καθεστώς του φόβου για την
χρεοκοπία, εξαιτίας κι άλλων παλινωδιών και παλινδρομήσεων, οι
επιπτώσεις για τους εργαζόμενους και τις επιχειρήσεις θα είναι
καταστροφικές λόγω της ύφεσης που θα παραταθεί.
Αποτελεί και δικό μου αναφαίρετο δικαίωμα να μην επιθυμώ πλέον την
ταύτιση με τους φορείς της αντίληψης, της σκοτεινής πλευράς της
μεταπολίτευσης, η οποία όποτε τα δυο τελευταία χρόνια επικράτησε στην
κυβέρνηση, στην αντιπολίτευση και στο κοινοβούλιο, εμπόδισε την Ελλάδα
να πράξει το αυτονόητο, και σε τελική ανάλυση το κοινωνικά δίκαιο, με
αποτέλεσμα να βαλτώσει η οικονομία στην παρατεταμένη αβεβαιότητα.
Η Βουλή που θέσπισε σειρά μέτρων σε βάρος του εισοδήματος τόσων
εκατομμυρίων Ελλήνων δεν μπορεί να προστατεύει άλλο τις μικρές
ολιγαρχίες, ακόμη και αυτά τα κρίσιμα εικοσιτετράωρα που καθορίζεται το
μέλλον του τόπου και της νέας γενιάς.
Είναι για εμένα ζήτημα πολιτικής ηθικής, κοινωνικής δικαιοσύνης και δημοσίου συμφέροντος».
