Πολύς λόγος έχει γίνει για τη διαφθορά στην Ελλάδα. Για τον Σημίτη, τον Μητσοτάκη ή τους Συριζαίους που έχουν στήσει τα παραμάγαζα και βγάζουν λεφτά. Πολλά τα λεφτά είναι η αλήθεια, ο Άκης και οι λοιποί Πασόκοι, οι κουμπάροι και οι παρακούμπαροι της εποχής Καραμανλή και οι πλούσιοι υπουργοί του Τσίπρα κάτι θα ξέρουν....
Χαμός κάθε λίγο και λιγάκι στη Βουλή, ο ένας πολιτικός βορά στον άλλο και το… φιλοθέαμον κοινό, ο ελληνικός λαός να βγάζει οργισμένες κραυγές για τα λαμόγια, τους κλέφτες, τους ξεπουλημένους και ό,τι άλλο μπορεί ο νους να φανταστεί.
Ακόμη και προχθές στη Βουλή τσακώνονταν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ για το αν η έκθεση της Διεθνούς Διαφάνειας για τη διαφθορά στη χώρα είναι σωστή. Ο Τσίπρας να λέει ότι έχει μειωθεί στα χρόνια διακυβέρνησής του, η ΝΔ να γελάει αλλά να μην κοιτάει τα δικά της χάλια και ο κόσμος να μουντζώνει το πολιτικό σύστημα γιατί τον κοροϊδεύει.
Μήπως όμως θα πρέπει επιτέλους να κοιτάξουμε όλοι την καμπούρα μας; Να δούμε γιατί βρίζουμε το πολιτικό σύστημα όταν αφενός εμείς το έχουμε φτιάξει έτσι κι αφετέρου όταν απαιτούμε από το ίδιο να γίνει διεφθαρμένο για να βολέψει κάποια από τα αιτήματά μας;
Βρίζουμε τον Τσοχατζόπουλο και καλά κάνουμε, αλλά γιατί; Μήπως γιατί ήταν μονοφαγάς και δε μας έδωσε κομμάτι από την πίτα την ολάκερη και τον σκύλο τον χορτάτο; Ή μήπως όταν τον ψηφίζαμε και παρ’ ολίγον να γίνει πρωθυπουργός επειδή έκανε μια σειρά από ρουσφέτια για να κλείσει στόματα;
Γιατί βρίζουμε τους πολιτικούς όταν τα παίρνουν αλλά δεν τους βρίζουμε όταν έχουν κάνει εκατό νόμους (και η Αριστερά) για να νομιμοποιήσουν τα αυθαίρετα και τους ημιυπαίθριους; Πότε θα μπουν μπουλντόζες για να γκρεμιστούν οι απίστευτες αυθαιρεσίες που έγιναν από εμάς δίνοντας μίζα στον δασάρχη, τον πολεοδόμο, τον εργολάβο και τον πολιτικό της περιοχής; Αυτό δεν είναι διαφθορά ή μήπως επειδή μας βολεύει την κρύβουμε κάτω από το χαλάκι;
Εντάξει, να τους τσακίσουμε τους πολιτικούς – λαμόγια. Να τους βάλουμε και φυλακή. Τι έχουμε να πούμε όμως όταν ο δημόσιος τομέας έχει γεμίσει Καρανίκες; Όταν το κάθε ανθρωπάριο παίρνει θέσεις στον κρατικό μηχανισμό σε βάρος άξιων Ελληνόπουλων που παίρνουν των ομματιών τους και φεύγουν στο εξωτερικό; Όταν ζητάμε από τον πολιτικό, όταν γλείφουμε τον βουλευτή ή υπηρετούμε τον υπουργό για να μας δώσει μια αργομισθία άραγε δεν συμβάλλουμε στη διαφθορά; Εκεί, όμως, μας βολεύει, γιατί βολευόμαστε και δεν μιλάμε. Καθόμαστε στην πολυθρόνα του γραφείου στο υπουργείο χωρίς να κάνουμε τίποτε και βρίζουμε τους… Άκηδες γιατί έκλεψαν. Κι εμείς οι τιμητές των πάντων το κάνουμε γιατί ζηλεύουμε, γιατί θέλαμε μερίδιο από τη μοιρασιά.
Κι όταν βλέπουμε 35άρηδες συνταξιούχους, τον αδερφό μας, τη μάνα μας ή τον πατέρα μας, αλλά εμείς δεν θα πάρουμε ποτέ σύνταξη γι’ αυτό ακριβώς, τι κάνουμε; Κρύβουμε το πρόσωπό μας για να ξεχάσουμε ότι κι εμείς πήραμε μέρος στο φαγοπότι που κατάντησε τη χώρα ζητιάνα. Με μικρότερο ποσοστό, ναι με μικρότερο. Αλλά ναι, έχουμε κι εμείς το μερίδιο της ευθύνης που μας αναλογεί.
Μας τσακίζει το σύστημα με φόρους, μας επιβάλλει τους διάφορους Πετρόπουλους να πανηγυρίζουν για τις εισφορές κι εμείς τι κάνουμε; Αντί να φτιάξουμε το διεφθαρμένο πολιτικό προσωπικό πάμε στο άλλο άκρο. Φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή σε απίστευτα επίπεδα. 100 δις φόρους χρωστάμε και άλλα 30 δις στα ταμεία που θα μας έδιναν τις συντάξεις που δικαιούμαστε. Και άλλα 110 δις δάνεια, με το 50% από αυτά να μην πληρώνονται όχι γιατί δεν έχουμε ή γιατί μας χτύπησε η κρίση αλλά γιατί δεν γουστάρουμε και γιατί περιμένουμε να μας τα «κουρέψουν». Στην υγεία των άλλων κορόιδων που πληρώνουν με αίμα κάθε μήνα τη δόση τους, τους φόρους, τους εισφορές τους.
Θέλουμε να αλλάξουμε το ελληνικό κράτος; Θέλουμε να φτιάξουμε μια καλύτερη χώρα; Θέλουμε να έχουμε τιμιότερους πολιτικούς; Ας βγούμε στους δρόμους να διαμαρτυρόμαστε κάθε μέρα για την καθημερινή διαφθορά. Για τον διπλανό που σηκώνει τον πάνω όροφο κατά παράβαση όλων των νόμων. Για το λαμόγιο που παίρνει 20 χιλιάρικα το μήνα και το θεωρεί φυσιολογικό και απολύτως νόμιμο.
Για το δημόσιο τομέα που όλοι θέλουν να μπουν για να έχουν μόνιμη θεσούλα και μισθό βρέξει – χιονίσει. Ας διαδηλώσουμε για την άρση της μονιμότητας στο δημόσιο. Για την συνεχή αξιολόγηση των υπαλλήλων και για τη λειτουργία του κράτους με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια. Να διαμαρτυρηθούμε για κάθε μικρό, μεσαίο ή μεγάλο έγκλημα διαφθοράς που μας αγγίζει. Που είναι δικός μας, του συγγενή μας ή του διπλανού μας. Να φωνάξουμε για τους «δεν πληρώνω γιατί δεν γουστάρω». Να τους πάρουν τα σπίτια, να τους πάρουν και τα παντελόνια.
Και να πούμε και μια αλήθεια. Η εξουσία, το γκουβέρνο, το κράτος πάντα θα είναι διεφθαρμένο. Εμείς θα ξεκινήσουμε την επανάσταση, την ανατροπή του άθλιου ελληνικού κράτους από τις δικές μας, εσωτερικές επαναστάσεις. Όλα τα άλλα είναι κουραφέξαλα και παραστάσεις στη Βουλή για το θεαθήναι. Για το ποιος πήρε μίζα, ποιος πήρε λεμονοστίφτη και ποιος έπαιξε με τα ελληνικά ομόλογα.
