"Δεν υπάρχουν αδιέξοδα
στην δημοκρατία" μας έλεγαν μέχρι που φτάσαμε στο σημερινό
αδιέξοδο. Τώρα η αριστερά ψάχνει διέξοδο μέσα από ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών
με τους δήθεν πολιτικούς της αντιπάλους..
Προσπαθεί να επαναλάβει αυτό που
ξέρει καλά, την πρόκληση ένοπλης ρήξης όπως το 1946 και μέσα από μια
εμφυλιοπολεμική σύρραξη να καθιερωθεί διά των όπλων ή να επανέλθει για τρίτη
φορά όταν η συλλογική λήθη θα την ευνοεί και τα καινούργια ανομήματα της θα
έχουν ξεχαστει. Οι πρόσφατες δηλώσεις Κυρίτση για "ακήρυχτο ταξικό
πόλεμο"(σε μια παραδομένη από την αριστερά σε δυνάμεις κατοχής χώρα), αυτή
την πολιτική γραμμή υπηρετούν.
Κάπως έτσι κινούνται τα πράγματα και στην Αιγινήτικη
καθημερινότητα. Η ατονία στην εφαρμογή
του νόμου, μετέτρεψε τον χώρο ευθύνης του Λιμενικού Ταμείου Αίγινας σε πάρκινγκ
μοτοποδηλάτων καθ όλη την διάρκεια της ημέρας. Και φυσικά κανείς δεν τολμά να
εφαρμόσει την ισχύουσα νομοθεσία. Η ανοχή της ανομίας δεν θέλει κόπο και κρατάει τα διάφορα
αντιμαχόμενα συμφέροντα ικανοποιημένα. Μέχρι την στιγμή που θα φτάσουμε σε
αδιέξοδο οπότε η αναπόφευκτη ρήξη θα έχει θύματα.
